Tu-4

Z Wikipedii

Tu-4 – radziecki bombowiec strategiczny, opracowana w biurze konstrukcyjnym Tupolewa kopia amerykańskiego bombowca Boeing B-29 Superfortress. Służył w sowieckich siłach powietrznych od późnych lat czterdziestych do lat sześćdziesiątych.

Spis treści 1 Konstrukcja 2 Użycie samolotu 3 Dane lotno-taktyczne 3.1 Wymiary 3.2 Osiągi 3.3 Uzbrojenie

[edytuj] Konstrukcja

Pod koniec drugiej wojny światowej Związek Radziecki nie posiadał żadnych samolotów zdolnych do prowadzenia bombardowań strategicznych. Widząc łatwość, z jaką amerykańskie samoloty operujące z odległych baz zrzucały bomby na terytorium Japonii, Józef Stalin nakazał rozpoczęcie prac nad własnym bombowcem strategicznym.

W 1945 roku trzy amerykańskie bombowce Boeing B-29 Superfortress awaryjnie wylądowały na terytorium radzieckim. Maszyny zostały internowane i przekazane do badań w Biurze Konstrukcyjnym Tupolewa. Maszyny skopiowano tak dokładnie, jak to było możliwe. W rezultacie powstał bombowiec Tu-4 (w kodzie NATO: Bull), oblatany 19 maja 1947 roku. Maszyna weszła do służby w roku 1949. Trapiło ją wiele problemów rozwojowych, co wynikało z braku znajomości technologii wykonania samolotu tej klasy, innymi normami, czy wreszcie innym systemem miar (zamiana cali na system metryczny). Przysporzyło to wielkich problemów w Biurze Tupolewa. Jego wejście do służby poważnie zaniepokoiło amerykańskich strategów – samolot mógł osiągnąć cele położone głęboko na terytorium USA i przenieść opracowaną przez Rosjan w 1949 roku bombę atomową. Potencjalne zagrożenie ze strony Tu-4 było bezpośrednim impulsem do opracowania przez Amerykanów rozbudowanego systemu obrony powietrznej własnego terytorium – w 1957 roku przemianowanego na NORAD.

[edytuj] Użycie samolotu

Do zakończenia produkcji w roku 1952, w ZSRR zbudowano 847 samolotów bombowych Tu-4. Maszyny te trapiły liczne usterki, przez co nie były lubiane przez załogi. Osiągi były niższe niż w B-29, przyczyniło się do tego m.in. gorsze, ulegające częstym awariom silniki. Część z nich przekazano Chinom. Choć radzieckich maszyn nigdy nie wykorzystano w walce, przyczyniły się do gwałtownego rozwoju radzieckiego programu budowy bombowców strategicznych. W 1954 roku z Tu-4 właśnie zrzucono bombę atomową na poligonie tockim koło Orenburga.

Samoloty Tu-4 wycofano ze służby w latach sześćdziesiątych i zastąpiono nowocześniejszymi Tu-16 i Tu-95. Według niektórych źródeł, kilkanaście Tu-4 pozostaje na stanie chińskich sił powietrznych.

Planowano kilka wersji rozwojowych - zarówno zaawansowane warianty bombowe (Tu-80 i Tu-85), jak i samolot pasażerski Tu-70 i transportowy Tu-75, lecz nie weszły do produkcji.

[edytuj] Dane lotno-taktyczne

[edytuj] Wymiary

• Długość: 30.18 m
• Rozpiętość: 43.00 m
• Wysokość: 8.50 m
• Powierzchnia skrzydeł: 162 m²
• Masa startowa: 65,000 kg
• Silniki: cztery gwiazdowe silniki Szwiecow ASz-73TK o mocy 2,400 KM

[edytuj] Osiągi

• Prędkość maksymalna: 558 km/h
• Zasięg: 6200 km
• Pułap: 11200 m

[edytuj] Uzbrojenie

• 10 działek kaliber 23 mm Nudelman NS-23, po dwa w czterech wieżyczkach i stanowisku strzelca ogonowego
• 6 bomb o wadze 450 kg lub 1 bomba atomowa lub 2 rakiety dalekiego zasięgu