Lech Gardocki
Z Wikipedii
|
Podejrzenie o naruszenie praw autorskich |
| Jeżeli oznaczyłeś tę stronę jako podejrzaną o naruszenie praw autorskich, dodaj link do sekcji grudzień 2006 na WP:NPA. |
 Zawartość tej strony może naruszać prawa autorskie. Tekst źródłowy prawdopodobnie pochodzi ze strony:
|
|
|
|
Lech Gardocki (ur. 13 kwietnia 1944 w Rydzewie) - polski prawnik, profesor nauk prawnych, sędzia, od 17 października 1998 Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego i Przewodniczący Trybunału Stanu.
W latach 1961-1966 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując w 1966 dyplom magistra prawa. Po studiach pracował jako asystent w Katedrze Prawa Karnego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Jednocześnie odbył pozaetatową aplikację sądową w Sądzie Wojewódzkim dla województwa warszawskiego i w 1969 zdał egzamin sędziowski.
W 1971 uzyskał stopień doktora nauk prawnych za pracę pt. Przestępstwa służbowe w ustawodawstwach państw socjalistycznych, a następnie został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Instytucie Prawa Karnego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1979 uzyskał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie prawa karnego za pracę pt. Zagadnienia internacjonalizacji odpowiedzialności karnej za przestępstwa popełnione za granicą, za którą otrzymał nagrodę I stopnia w konkursie "Państwa i Prawa" i następnie został powołany na stanowisko docenta. W latach 1977-1981 i 1981-1984 pełnił funkcję wicedyrektora Instytutu Prawa Karnego Uniwersytetu Warszawskiego.
Od 1985 do 1995 pełnił funkcję kierownika Zakładu Studiów Porównawczych Prawa Karnego, zaś od 1996 jest kierownikiem Zakładu Prawa Karnego. W 1991 został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1992 z rąk prezydenta Lecha Wałęsy otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych.
Od 4 lipca 1996 jest sędzią Sądu Najwyższego w Izbie Karnej. 17 października 1998 powołany został na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Po upływie pierwszej kadencji został powtórnie powołany na to stanowisko (na okres do 18 października 2010). Od 1998 jest również (z urzędu) przewodniczącym Trybunału Stanu.
Jest członkiem Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk oraz Międzynarodowego Komitetu Doradczego czasopisma "Zeitschrift für die gesamte Strafrechtswissenschaft".
[edytuj] Dorobek naukowy
Ponad 140 publikacji, w tym:
- 4 książki
- ponad 70 artykułów i fragmentów prac zbiorowych, w tym 15 publikacji ogłoszonych w wydawnictwach zagranicznych
- szereg glos do orzeczeń Sądu Najwyższego
- inne publikacje, w tym również publicystyczne.
Do wydawnictw książkowych (oprócz wskazanej wyżej pracy habilitacyjnej) należą;
- Zarys prawa karnego międzynarodowego (1985), nagroda II stopnia Ministerstwa Edukacji Narodowej;
- Zagadnienia teorii kryminalizacji (1990);
- Prawo karne (1994, 1996, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005), nagroda Ministra Edukacji Narodowej.
