Korporacjonizm
Z Wikipedii
Korporacjonizm - zasada społeczno-ekonomiczna, stworzona w XIX wieku, rozwijana i wprowadzana w życie w pierwszej połowie wieku XX.
Korporacjonizm za podstawę porządku społecznego uznaje porozumienie (nawet przymusowe) wszystkich pracujących w danym zawodzie, niezależnie od ich statusu ekonomicznego - pracowników i pracodawców, w ramach jednego stowarzyszenia, korporacji. Opiera się na solidaryzmie. Wyraźnie nawiązuje do średniowiecznego systemu gildi, cechów oraz stowarzyszeń studenckich. Zakłada, że pracownicy i właściciele mają identyczne cele oraz interesy, dlatego będą wspólnie dążyć do sukcesu tej formy samorządu. Korporacja ma dbać nie tylko o materialny dobrobyt swych członków (choćby porzez nadawanie przywilejów), ale także o ich rozwój społeczny i kulturalny.
Doktryna korporacjonizmu była sciśle związana z naukami społecznymi kościoła katolickiego i kształtowała się w ostrej opozycji wobec komunizmu (marksizmu) i kapitalizmu (liberalizmu gospodarczego). Korporacjonizm, także jako podstawę systemu politycznego, poparł w encyklice Quadragesimo Anno (wydanej 15 maja 1931) papież Pius XI.
Idea korporacjonizmu częściowo stała się podstawą systemu politycznego w kilku krajach europejskich oraz w Argentynie za rzadów Peróna (peronizm). Korporacjonizm przeważnie był związany z autorytarnym ustrojem państwa przyjmując jednak różne formy. Klasycznym państwem korporacyjnym była Portugalia za rzadów Salazara. W Hiszpanii gen. Franco, rozwinęła się jego syndykalistyczna forma a we Włoszech Mussoliniego korporacje stanowiły przedłużenie administracji państwowej.
