Karol IV Luksemburski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

herb cesarski Karola IV

Karol IV Luksemburski (ur. 14 maja 1316, zm. 29 listopada 1378). Początkowo nazywał się Wacław (jako król czeski), ale zmienił imię na Karol. Syn i następca Jana I Luksemburskiego oraz Elżbiety z Moraw, hrabiny węgierskiej - córki króla Wacława II, siostry króla Wacława III - z dynastii Przemyślidów. Margrabia Moraw od 1334,hrabia Luksemburga 1346–1353, król rzymski od 1346, król czeski od 1347, cesarz rzymski od 1355, margrabia Brandenburgii 1373-1378.

[edytuj] Wczesne rządy

W związku z rosnącą potęgą rządzącego Rzeszą Niemiecką – Ludwika IV Bawarskiego, który po wygaśnięciu dynastii askańskiej opanował Marchię Brandenburską, Dolną Bawarię, Tyrol, Holandię, Zelandię, Fryzję i Hennegau, książęta Rzeszy, obawiając się o swoją sytuację, zebrali się w 1346 w Rense w celu wyboru antykróla, którym 11 lipca 1346 został Karol IV.

Początkowy okres rządów to wojny z Ludwikiem, który nie chciał zrezygnować z korony. Sytuację zmieniła śmierć Ludwika w trakcie polowania 11 października 1347. Spór z Wittelsbachami ciągnął się do 1349.

Sytuację w Rzeszy dodatkowo pogorszyła przypadająca na rządy Karola epidemia dżumy, w ślad za którą poszedł wzrost cen i spadek realnej wartości czynszów. Szlachta próbowała ratować swój budżet zwiększając obciążenia wobec chłopów, co powodowało wzrost fermentu u tych drugich. W miastach zaznaczył się wzrost pozycji związków cechowych, które powoli odbierały realną władzę szlacheckiemu patrycjatowi. Niezadowolenie społeczne wyrażało się w rosnącej licznie ruchów heretyckich, biczowników oraz pogromach Żydów.

Karol skupił prawie całą swoją aktywność w Czechach, których stolicę Pragę gwałtownie rozbudowywał i rozwijał fundując między innymi w 1348 Uniwersytet Praski (obecnie Uniwersytet Karola). Symbolem Pragi stał się też Most Karola.

W 1355 Karol odbył tzw. wyprawę włoską, zakończoną koronacjami: królewską Mediolanie i tego samego roku cesarską w Rzymie.

[edytuj] Złota Bulla Karola

Jednym z głównych zadań stojących przed Karolem było uregulowanie sytuacji w Rzeszy. W tym celu zwołał na 1355 sejm do Norymbegii, na którym opracowano dokument zwany Złotą Bullą (od pieczęci cesarskiej przywiezionej przez niego).

Ogłoszona 10 stycznia 1356, sankcjonowała nowy ustrój kraju. Ustalała liczbę elektorów na siedmiu, tj.:

arcybiskuba Moguncji – kanclerza Rzeszy
arcybiskupa Kolonii – kanclerza Włoch
arcybiskupa Trewiru – kanclerza Burgundii
króla Czech – cześnika Rzeszy
palatyna Reńskiego – stolnika Rzeszy
księcia Sasko-Wirtemberskiego – marszałka Rzeszy
margrabię Brandenburgii – komornika Rzeszy

Stanowiska miały być niepodzielne, a w przypadku świeckich zawsze przechodzić na najstarszego syna. Po śmierci króla, kanclerz Rzeszy był zobowiązany do zwołania w ciągu miesiąca sejmu do Frankfurtu nad Menem. Bulla dawała ogromne prawa elektorom w swoich posiadłościach, w praktyce czyniąc ich niezależnymi.

[edytuj] Rodzina i dzieci

Karol był żonaty aż cztery razy. Jego pierwsza żoną była Blanka de Valois(1316–1348) - córka Karola de Valois, przyrodnia siostra Filipa VI, króla Francji. Mieli jedynie dwie córki:

Małgorzatę (1335-1349), poślubiła Ludwika I Węgierskiego, króla Węgier i Polski,
Katarzynę (1342-1395), poślubiła Rudolfa IV Austriackiego, a później Ottona V, księcia Bawarii i elektora Brandenburgii.

Jego drugą żoną była Anna (1329–1353), córka księcia palatyna - Rudolfa II. Mieli jednego syna - Wacława, który zmarł w dzieciństwie.

Jego trzecią żoną była Anna Świdnicka (1339–1362) - córka księcia Henryka II ze Świdnicy i [[Katarzyna Andegaweńska. Mieli dwoje dzieci:

Wacława (1361–1419), nastepcę Karola - cesarza niemieckiego i króla Węgier,
Elżbietę (1358–?), poślubiła Alberta III Austriackiego.

Jego czwartą żoną była Elżbieta z Pomorza (1345/1347–1393) - córka księcia pomorskiego Bogusława V i Elżbiety Piastówny. Mieli sześcioro dzieci:

Annę Czeską (1366–1394), poślubiła Ryszarda II, króla Anglii,
Zygmunta (1368–1437), cesarza niemieckiego, króla Węgier i Czech, margrabiego brandenburskiego,
Jana (1370–1396), księcia Görlitz (Zgorzelca),
Karola (1372–1373),
Małgorzatę (1373–1410), poślubiła Jana III, burgrabiego Norymbergi.
Henryka (1377–1378).

[edytuj] Plany dynastyczne Karola:

zagarnięcie Górnego Palatynatu, księstw Jaworskiego i Świdnickiego, Marchii Brandenburskiej,
złamanie Złotej Bulli przez nakłonienie elektorów do uznania jego syna Wacława za życia Karola w 1376.

Poprzednik
Jan Luksemburski