Karabin maszynowy Vickers K
Z Wikipedii
| Vickers K | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Wielka Brytania |
| Rodzaj | lotniczy karabin maszynowy |
| Historia | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,7 mm |
| Nabój | .303 (7,7 x x56 mm R) |
| Magazynek | talerzowy 60, 100 nab. |
| Wymiary | |
| Długość | 940 mm (z tłumikiem płomieni) 737 mm (bez tłumika płomieni) |
| Masa | |
| karabinu właściwego | 13,38 kg (niezaładowany) 16,78 kg (z pełnym magazynkiem 60-nabojowym) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 730 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 950 strz./min |
Karabin maszynowy Vickers K, w terminologii angielskiej znany także jako VGO (Vickers Gas Operated) to karabin maszynowy zaprojektowany specjalnie do użycia w samolotach przez obserwatora, tylniego strzelca. Wersja rozwojowa ręcznego karabinu maszynowego Vickers-Berthier, został wycofany z użycia po wejściu do służby karabinu Browning M1919 (w 1943 roku).
Był używany w dwu- i trzymiejscowych samolotach brytyjskich z okresu II wojny światowej takich jak Fairey Swordfish. Zasilany z talerzowego magazynka na 60 lub 100 naboi, jego szybkostrzelność teoretyczna wynosiła około 950 strzałów na minutę. Miał zaledwie 93 cm długości i ważył niewiele ponad 13 kg, używał standardowej amunicji brytyjskiej .303 cala (7,7 mm).
Vickers K był także używany przez brytyjskich komandosów z jednostki SAS, zazwyczaj był montowany na jeepach (podwójnie sprzężony, na podstawie na masce lub słupkowej podstawie w tylnej części samochodu). W tej funkcji był używany nawet w 1944 w czasie operacji Operacja Market-Garden.
