Jan Fryderyk Sapieha

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jan Fryderyk Sapieha herbu Lis, (ur. 18 października 1680 w Dobratyczach pod Kodniem, zm. 6 lipca 1751 w Łysowodach na Podolu) - kanclerz wielki litewski.

Był synem Kazimierza Władysława. Po naukach pobieranych w latach 1691-1695 w Brześciu Lit., Lublinie i Warszawie wyjechał w dwuletnią podróż zagraniczną (1700-1702), obejmującą Berlin, Drezno, Pragę, Wiedeń, Paryż, być może także Włochy.

Po powrocie do kraju podejmuje karierę sejmową. W roku 1706 staje po stronie Stanisława Leszczyńskiego. Przebywał u jego boku aż do klęski Karola XII pod Połtawą. W lipcu 1709 spotkał się w Toruniu z powracającym Augustem II, u którego uzyskał amnestię dla całego domu Sapieżyńskiego.

W dalszych latach kontynuował karierę sejmową, otrzymując w 1726 Order Orła Białego, a w 1729 stanowisko marszałka trybunału litewskiego.

W elekcji roku 1733 poparł ponownie Stanisława Leszczyńskiego, mimo to szybko przeszedł do stronnictwa Augusta III za obietnicę kanclerstwa wielkiego litewskiego. Kanclerstwo to otrzymuje 9 listopada 1735. Na stanowisku pozostawał raczej bierny, nie zaniedbując jednak swoich obowiązków. W polityce wewnętrznej kraju raczej się nie liczył.

Dużą część życia spędził w Kodniu. Był inicjatorem umieszczenia w tamtejszym kościele 70 potretów rodu Sapiehów. Był autorem kilku prac m. in. "Historii przezacnego obrazu kodeńskiego( Toruń , 1720 )" i "Annotacji Historycznych...( Kolonia , 1730 )".

Jednym z jego majątków był Czernobyl.

Z jego inicjatywy powstała Kodeńska Galeria portretów Sapieżyńskich.

Zmarł 6 lipca 1751 w Łysowodach na Podolu.

Był żonaty z siostrą Michała Kazimierza Radziwiłła "Rybeńki", Konstancją. Dzieci nie mieli.