Hieroglify

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Hieroglify ze świątyni w Kom Ombo

Hieroglify (z gr. ἱερογλυφικά hieroglyphika, dosł. "święte znaki") – najwcześniejszy rodzaj pisma starożytnego Egiptu, obok pisma hieratycznego i demotycznego. Nazwa wywodzi się (podobnie jak nazwa władcy - faraona) z greki i oznacza święte znaki.

W piśmie hieroglificznym występują 3 rodzaje znaków:

znaki fonetyczne
znaki ideograficzne
determinatywy

Określenie "hieroglify" stosowane jest także w stosunku do innych rodzajów pisma piktograficznego, używanego przez m.in. Azteków, Majów.

[edytuj] Znaki fonetyczne

Pismo starożytnego Egiptu używało powszechnie znaków fonetycznych do zapisu języka egipskiego. Ze względu na strukturę tego języka, charakterystyczną dla języków afroazjatyckich (występowanie tzw. rdzenia spółgłoskowego), występują jedynie hieroglificzne znaki spółgłoskowe. Są to znaki oznaczające 1, 2 lub nawet 3 spółgłoski.

[edytuj] Determinatywy

Używane były do uściślenia, o jaką klasę wyrazów chodzi. Np. wszystkie imiona bóstw były poprzedzane znakiem siedzącej figurki boga (podobnie jak w piśmie klinowym).

[edytuj] Kierunek pisania

Hieroglify były zapisywane albo w kolumnach od góry do dołu, albo w rzędach. Każdy znak posiada swoje lustrzane odbicie używane do zapisu w odwrotną stronę. Przy czytaniu musimy "spotykać" się z przedstawionymi hieroglifami, tj. czytać w stronę, w którą "patrzą" przedstawione w piśmie hieroglificznym ptaki.

[edytuj] Kartusze

Do zapisu dwóch najważniejszych imion królewskich używano kartuszy. Między innymi dzięki takim kartuszom francuski egiptolog Jean François Champollion odczytał starożytne "święte znaki".

[edytuj] Zapis liczb

Starożytni Egipcjanie używali systemu dziesiętnego. Istniały specjalne znaki dla 1, 10, 100, 1000 i 10000. Działano także na tzw. ułamkach egipskich, tzn. takich ułamkach, w liczniku których zawsze występuje 1, czyli 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6 itd.