Hans Bethe

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Hans Bethe
(1906-2005)

Hans Bethe (Fotografia z ośrodka badań w Los-Alamos

Hans Albrecht Bethe (ur. 2 lipca 1906, Strasburg, Niemcy, zm. 6 marca 2005, Ithaca, Nowy Jork) – fizyk amerykański pochodzenia niemieckiego, laureat Nagrody Nobla z dziedziny fiizyki w roku 1967 za prace poświęcone mechanizmom produkcji energii w gwiazdach [1]. Jego matką była Żydówka.

Urodził się w Strasburgu (wówczas terytorium Niemiec). Studiował na uniwersytetach we Frankfurcie i Monachium. W roku 1928 uzyskał stopień doktora. Do 1933 prowadził badania naukowe w Niemczech, a po dojściu do władzy Hitlera wyjechał do Anglii gdzie przez rok pracował na University of Manchester. Następnie przeniósł się do USA i przyjął amerykańskie obywatelstwo. Od 1937 był profesorem fizyki teoretycznej na Cornell University w Ithaca, w latach 1943-1956 kierował departamentem fizyki teoretycznej w ośrodku badań atomowych w Los Alamos. Był delegatem na pierwszą Międzynarodową Konferencję o Zakazie Prób Atomowych w Genewie, gdzie przyczynił się do wynegocjowania traktatu o zakazie prób z bronią jądrową w atmosferze.

Był uważany za jednego z najwybitniejszych specjalistów w dziedzinie teorii jądra atomowego, opracował teorię budowy deuteronu. Prowadził badania w dziedzinie widm absorpcyjnych kryształów, widm atomów i elektrodynamiki kwantowej. Przewidział wartości przekrojów czynnych dla wielu reakcji jądrowych. W 1967 otrzymał Nagrodę Nobla za wkład w teorię reakcji jądrowych, szczególnie za odkrycia dotyczące procesu wyzwalania energii w gwiazdach (tzw. cykl Bethego).

Otrzymał także szereg innych prestiżowych wyróżnień naukowych, m.in. Medal Maxa Plancka (1955), Medal Eddingtona (1961), Medal Bruce (2001). Działał na rzecz pokojowego wykorzystania energii jądrowej.

Jego imię nadano asteroidzie 30828 Bethe.