Gaz ziemny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Zbiornik na gaz ziemny

Gaz ziemny jest to paliwo kopalne pochodzenia organicznego, gaz zbierający się w skorupie ziemskiej w pokładach wypełniających przestrzenie, niekiedy pod wysokim ciśnieniem. Pokłady gazu ziemnego występują samodzielnie lub towarzyszą złożom ropy naftowej lub węgla kamiennego.

Zawartość składników jest zmienna i zależy od miejsca wydobycia, jednak głównym składnikiem stanowiącym ponad 90% gazu ziemnego jest zawsze metan. Oprócz niego mogą występować niewielkie ilości etanu, propanu, butanu i innych związków organicznych i mineralnych.

Największym producentem gazu ziemnego w Europie Północnej jest Norwegia, która bogaci się dzięki złożom pod dnem Morza Norweskiego oraz Północnego. Zapewniają one stałe dochody oraz bezpieczeństwo energetyczne temu nordyckiemu państwu.

W światowym wydobyciu gazu ziemnego, wynoszącym w 2001 r. ok. 100 000 PJ (3,3 bln m³)^[1] przodowały:

Rosja (23 200 PJ, 765,6 mld m³),
USA (21 100 PJ, 696,3 mld m³),
Kanada (6 500 PJ, 214,5 mld m³),
Algieria (3 400 PJ, 122,2 mld m³),
Iran (2 350 PJ, 77,55 mld m³),
Holandia (2 200 PJ, 72,6 mld m³),
Norwegia (2 200 PJ, 72,6 mld m³),
Uzbekistan (2 150 PJ, 70,95 mld m³),
Meksyk (2 050 PJ, 67,65 mld m³).

W Polsce gaz ziemny wydobywa się głównie na Podkarpaciu (Przemyśl, Husów, Sanok) i zapadlisku przedkarpackim (wysokometanowy), a także w Wielkopolsce i w wyniku odmetanowywania kopalni węgla kamiennego w GOPie.

3 października 2006 na hurtowym rynku gazu w Wielkiej Brytanii nastąpiło niespotykane wydarzenie - ceny osiągnęły po raz pierwszy w historii wartość ujemną. Producenci byli zmuszeni dopłacać odbiorcom, aby pozbyć się nadwyżek towaru. Było to związane z komercyjnym uruchomieniem nowego gazociągu Langeled, transportującego gaz z Norwegii do Anglii. W ramach testów wpompowano do niego dodatkowe ilości gazu, które "zalały" Europę.