Franciszek Smuda

Z Wikipedii

Franciszek Smuda (ur. 22 czerwca 1948 roku w Lubomi koło Wodzisławia Śląskiego) – jeden z najbardziej utytułowanych polskich trenerów piłkarskich. Największe sukcesy odnosił w Widzewie Łódź i Wiśle Kraków. Jako piłkarz grał m.in. w Odrze Wodzisław i Legii Warszawa. Od 17 maja 2006 pełni funkcję trenera Lecha Poznań.

Spis treści 1 Kariera piłkarska 2 Kariera trenerska 2.1 Widzew Łódź 2.2 Wisła Kraków 2.3 Legia Warszawa 2.4 Inne kluby 2.5 Reprezentacja Polski 2.6 Przebieg kariery trenerskiej 2.7 Sukcesy

[edytuj] Kariera piłkarska

Jako piłkarz występował najczęściej na pozycji stopera. Nie odniósł większych sukcesów. Jego pierwszym klubem była Unia Racibórz. Później był zawodnikiem w Odrze Wodzisław i Ruchu Chorzów. W I lidze zadebiutował jako piłkarz Stali Mielec w sezonie 1970/1971. Następnie grał w Piaście Gliwice, przez chwilę w polonijnej Wiśle Garfield w USA oraz w występującym w amerykańskiej lidze NASL Hartford Bi-Centennials. W 1975 powrócił do Polski, by przez trzy sezony bronić barw stołecznej Legii. Później grał jeszcze w trzech innych klubach NASL, a karierę zawodniczą zakończył w RFN, gdzie następnie zamieszkał.

• 1962-67 – Unia Racibórz
• 1967-69 – Odra Wodzisław
• 1970-70 – Ruch Chorzów
• 1970-71 – Stal Mielec
• 1971-74 – Piast Gliwice
• 1975-75 – Wisła Garfield
• 1975-75 – Hartford Bi-Centennials
• 1975-77 – Legia Warszawa
• 1978-78 – Los Angeles Aztecs
• 1978-78 – Oakland Stompers
• 1978-78 – San Jose Earthquakes
• 1980-82 – Sp Vgg Furth
• 1982-82 – VfR Coburg

[edytuj] Kariera trenerska

Pracę szkoleniową zaczął od prowadzenia drużyn występujących w niższych ligach niemieckich, z którymi nie osiągnął szczególnych sukcesów. Pod koniec lat osiemdziesiątych wyjechał do Turcji, gdzie w tym samym czasie pracę znalazło wielu szkoleniowców z RFN, którzy przenosili niemiecką myśl trenerską na tamtejszy grunt. Smuda spędził w Turcji 4 lata, trenując Altay Izmir i Konyaspor. W 1993 powrócił do Polski by ratować broniącą się przed spadkiem z I ligi Stal Mielec. W ciągu prawie dwóch sezonów pracy w Mielcu udało mu się dwukrotnie utrzymać drużynę Stali w ekstraklasie.

[edytuj] Widzew Łódź

W maju 1995 objął funkcję trenera jednej z czołowych drużyn ligi, Widzewa Łódź, z którym na koniec sezonu 1994/1995 zajął drugie miejsce w ekstraklasie, ustępując jedynie warszawskiej Legii. W następnym sezonie prowadzona przez Smudę drużyna nie przegrała ani jednego spotkania, pewnie zmierzając do mistrzowskiego tytułu, o zdobyciu którego w praktyce przesądziło zwycięstwo 2:1 odniesione w Warszawie nad Legią. Sezon 1995/1996 był również niesamowitym popisem strzeleckim Marka Koniarka, który zdobył tytuł króla strzelców ekstraklasy, strzelając 29 bramek. W sezonie 1996/1997 wzmocniona drużyna Widzewa przystąpiła do eliminacji Ligi Mistrzów, w których niespodziewanie wyeliminowała faworyzowaną drużynę Mistrzów Danii Brøndby IF. Widzew znalazł się w silnie obsadzonej grupie, razem z Atlético Madryt, Borussią Dortmund oraz Steauą Bukareszt. Smudzie nie udało się jednak poprowadzić swojej drużyny do awansu, a Widzew zakończył udział w Lidze Mistrzów na trzecim miejscu w grupie. Łódzkim piłkarzom udało się jednak powtórzyć wyczyn sprzed roku i ponownie sięgnęli po tytuł Mistrza Polski. Wraz z odejściem kilku czołowych graczy i odpadnięciem w eliminacjach Ligi Mistrzów w nowym sezonie rozpoczął się kryzys łódzkiej drużyny. Na finiszu rozgrywek ligowych widzewiacy zajęli czwarte miejsce, tracąc szansę na występy w europejskich pucharach. Wkrótce potem Smuda przeniósł się do Wisły Kraków. Bez większych sukcesów wracał do przeżywającego kryzys Widzewa w późniejszych latach, kolejno w 2002, 2003 i 2004.

[edytuj] Wisła Kraków

Popularny i ceniony w kraju Smuda jeszcze pod koniec sezonu 1997/1998 zapewnił sobie posadę szkoleniowca Wisły Kraków, gdzie właśnie rozpoczęto budowę drużyny mającej walczyć nie tylko o Mistrzostwo Polski, ale także o sukcesy w Europie. Jako trener krakowskiej Wisły Smuda zdobył kolejny tytuł Mistrza Polski. Niestety Wisła została wyłączona przez UEFA z udziału w europejskich rozgrywkach w ramach kary za zranienie nożem przez kibica w meczu Pucharu UEFA z AC Parma włoskiego zawodnika Dino Baggio. We wrześniu 1999, mimo udanego startu w nowym sezonie, po zaledwie jednej porażce, Smuda został niespodziewanie zdymisjonowany ze stanowiska. Funkcję trenera krakowskiej drużyny objął ponownie po niezbyt udanej przygodzie z Legią w czerwcu 2001. Rywalizację o awans do Ligi Mistrzów przegrał z FC Barcelona. Po ligowych porażkach z Polonią Warszawa i Legią w marcu 2002 został zastąpiony przez Henryka Kasperczaka.

[edytuj] Legia Warszawa

Wkrótce po odejściu z Wisły we wrześniu 1999 Smuda został zatrudniony w Legii Warszawa jako następca słabo spisującego się na stanowisku trenera Dariusza Kubickiego. Wbrew oczekiwaniom Smuda nie osiągnął jednak sukcesów z Legią, nie udało mu się zakwalifikować do europejskich pucharów, a po porażce 0:4 z Zagłębiem Lubin w marcu 2001 został zwolniony ze stanowiska.

[edytuj] Inne kluby

Smuda przez pewien czas był również szkoleniowcem Piotrcovii Piotrków Trybunalski oraz cypryjskiej Omonii Nikozja. Był przymierzany do funkcji trenera reprezentacji Gabonu. Od 2004 ponownie prowadził drużyny w polskiej ekstraklasie. Przyczynił się do utrzymania w I lidze Odry Wodzisław Śląski, a rok później zajął 3. miejsce z Zagłębiem Lubin (zdobywając promocję do Pucharu UEFA). W maju 2006 objął funkcję trenera w nowo utworzonym klubie KKS Lech Poznań, powstałym w wyniku fuzji WKP Lech Poznań oraz Amiki Wronki.

[edytuj] Reprezentacja Polski

Franciszek Smuda był wielokrotnie wymieniany w gronie kandydatów do objęcia funkcji selekcjonera reprezentacji Polski. Po raz pierwszy miało to miejsce w 1997 po dymisji Antoniego Piechniczka. Wówczas jednak Smuda musiał ustąpić Januszowi Wójcikowi. Najbliżej objęcia posady trenera kadry narodowej był jesienią 1999 po dymisji Wójcika. Wtedy jednak na przeszkodzie stanął obowiązujący Smudę do końca sezonu kontrakt z Legią, w efekcie czego selekcjonerem został Jerzy Engel. Po nieudanych dla polskiej kadry Mistrzostwach Świata w 2006 nazwisko Smudy ponownie pojawiło się w spekulacjach medialnych jako potencjalnego następcy Pawła Janasa.

[edytuj] Przebieg kariery trenerskiej

• 1983-83 – VFR Coburg
• 1984-87 – ASV Forth
• 1988-88 – FC Herzogenaurach
• 1988-90 – Altay Izmir (Turcja)
• 1990-92 – Konyaspor (Turcja)
• 1993-93 – FFV Wendelstein
• 1993-95 – Stal Mielec
• 1995-98 – Widzew Łódź
• 1998-99 – Wisła Kraków
• 1999-01 – Legia Warszawa
• 2001-02 – Wisła Kraków
• 2002-02 – Widzew Łódź
• 2002-03 – Piotrcovia Piotrków
• 2003-03 – Widzew Łódź
• 2004-04 – Widzew Łódź
• 2004-04 – Omonia Nikozja (Cypr)
• 2004-05 – Odra Wodzisław
• 2005-06 – Zagłębie Lubin
• od 2006 – Lech Poznań

[edytuj] Sukcesy

• Mistrzostwo Polski 1996 i 1997 z Widzewem Łódź
• Awans do fazy grupowej Ligi Mistrzów w 1996 z Widzewem Łódź
• Mistrzostwo Polski 1999 z Wisłą Kraków
• 3. miejsce w lidze cypryjskiej z Omonią Nikozja
• 3. miejsce w lidze polskiej z Zagłębiem Lubin

---

Poprzednik Witold Karaś

Trener Stali Mielec 1993-1995

Następca Jan Złomańczuk

poprzednik: Ryszard Polak

Trener Widzewa Łódź w latach 1995-1998

następca: Andrzej Pyrdoł

poprzednik: Jerzy Kowalik

Trener Wisły Kraków w latach 1998-1999

następca: Jerzy Kowalik

poprzednik: Dariusz Kubicki

Trener Legii Warszawa w latach 1999-2001

następca: Krzysztof Gawara

poprzednik: Adam Nawałka

Trener Wisły Kraków w latach 2001-2002

następca: Henryk Kasperczak

poprzednik: Dariusz Wdowczyk

Trener Widzewa Łódź w roku 2002

następca: Petr Nemec

poprzednik: Petr Nemec

Trener Widzewa Łódź w roku 2003

następca: Andrzej Kretek

poprzednik: Jerzy Kasalik

Trener Widzewa Łódź w roku 2004

następca: Stefan Majewski

poprzednik: Ryszard Wieczorek

Trener Odry Wodzisław Śl. 2004-2005

następca: Waldemar Fornalik

poprzednik: Dražen Besek

Trener Zagłębia Lubin 2005-2006

następca: Edward Klejndinst

poprzednik: Czesław Michniewicz

Trener Lecha Poznań w latach 2006-

następca: urzęduje