FC Barcelona

Z Wikipedii

FC Barcelona

Pełna nazwa	Futbol Club Barcelona
Przydomek	Barça, Blaugrana, Azulgrana
Data założenia	29 listopada 1899
Stadion	Camp Nou
Liczba miejsc	98 600
Prezes	Joan Laporta
Trener	Frank Riijkard
Liga	Primera Division (La Liga)
2005-06	miejsce pierwsze
Stroje podstawowe 　 Stroje dodatkowe

FC Barcelona, kataloński klub sportowy został założony 29 listopada 1899 roku przez Hansa Gampera. Głównym stadionem klubu jest Camp Nou. Fani FC Barcelona nazywani są culés. Klub prócz sekcji piłki nożnej posiada również wiele innych sekcji sportowych, m.in. koszykówki, piłki ręcznej, hokeja na lodzie oraz na trawie, futbolu amerykańskiego, lekkiej atletyki, łyżwiarstwa figurowego, siatkówki, rugby i wiele innych. W każdej dyscyplinie klub zdobywał najwyższe trofea krajowe oraz europejskie.

Barcelona jest członkiem grupy G-14, skupiającej najbardziej utytułowane kluby europejskie i dążącej do utworzenia własnych rozgrywek.

Spis treści 1 Historia klubu 2 Ciekawostki 3 Sukcesy międzynarodowe 3.1 Liga Mistrzów (2) 3.2 Puchar UEFA (Puchar Miast Targowych) (3) 3.3 Puchar Zdobywców Pucharów (4) 3.4 Superpuchar Europy (2) 3.5 Puchar Interkontynentalny (0) 4 Sukcesy w Hiszpanii 4.1 Mistrzostwo Hiszpanii (18) 4.2 Puchar Hiszpanii (24) 4.3 Superpuchar Hiszpanii (7) 4.4 Mistrzostwo Katalonii (21) 4.5 Puchar Ligi (2) 4.6 Puchar Katalonii (3) 4.7 Trofeum Gampera (30) 5 Kadra na sezon 2006/2007 6 Znani piłkarze 7 Trenerzy 8 Prezydenci klubu 9 Dane 10 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia klubu

29 listopada 1899 r. Hans Gamper z grupą przyjaciół założył Barcelona Football Club. Początki nie były obiecujące, głównym problemem klubu był brak własnego stadionu oraz kłopoty finansowe. Trudności jednak nikogo nie zraziły, a Blaugrana już w latach dwudziestych liczyła pięć tysięcy członków! FC Barcelona pierwszy raz po Mistrzostwo Hiszpanii sięgnęła w inauguracyjnym 1929 roku. Niestety, gdy rządy w Hiszpanii rozpoczął generał Franco, klub popłynął na dno. Aparat państwowy chciał "oczyścić" Katalończyków z ich narodowości, języka, tradycji. Jednak te działania nie odniosły pożądanych efektów. Wręcz przeciwnie, Katalończycy jeszcze mocniej chcieli podkreślić swoją odrębność. Blaugrana przyjmowała coraz to więcej nowych członków i na początku lat pięćdziesiątych liczba ta przekraczała już 25 tys osób.

Przełom lat czterdziestych i pięćdziesiątych to prymat Blaugrany na arenie krajowej: Mistrzostwo Hiszpanii (1949, 1950, 1952, 1953), Puchar Hiszpanii (1951, 1952, 1953), Superpuchar Hiszpanii (1949), Trofeum Mallorki (1947), Puchar Civil Governor (1949), Copa Latina (1949), Puchar Theresa Therrara (1948, 1951), Puchar Eva Duarte (1946, 1948, 1952, 1953), Puchar Martini Rossi (1950, 1952, 1953). W roku 1957 oddano do użytku stadion o nazwie El Nou Estadi del Futbol Club Barcelona, który potocznie nazywa się Camp Nou. Pierwszym rywalem Barçy na nowym stadionie była Legia Warszawa. Klub ze stolicy Polski przegrał 2:4. Rok 1957 jest dla klubu bardzo udany bo oprócz zyskania nowego stadionu, Czerwono-niebiescy wygrywają także Puchar Hiszpanii i Mały Puchar Świata. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych Barça zbiera obfite plony: Puchar Miast Targowych (1966), Puchar Hiszpanii (1968, 1971), Mistrzostwo Hiszpanii (1974), Puchar Miasta Palmy (1969, 1974), Festa D'elig (1970). Puchar Costa Brava (1973). W latach siedemdziesiątych Barcelona wygrywa między innymi: Puchar Miasta Palmy (1976), Puchar Badjozu (1977), Costa Del Sol (1977), Puchar Hiszpanii (1978) i najważniejsze Puchar Zdobywców Pucharów (1979).

Lata osiemdziesiąte Blaugrana zaczęła od wygranej w Pucharze Miasta Palmy (1980, 1981) następnie była triumfatorem Pucharu Hiszpanii (1981, 1983), Pucharu Zdobywców Pucharów (1982), Pucharu Ligi (1983), zdobyła Mistrzostwo Hiszpanii (1985), a w 1988 Barça zdobywa Puchar Hiszpanii.

Jedne z najlepszych w historii Barçy były lata dziewięćdziesiąte: Mistrzostwo Hiszpanii (1991, 1992, 1993, 1994), Puchar Hiszpanii (1990), Superpuchar Hiszpanii (1991, 1993, 1995), Puchar Theresa Therrara (1990, 1993), Puchar Katalonii (1991, 1993), i Puchar Ligi Mistrzów (1992). W roku 1994 Blaugrana efektownie pokonała na Camp Nou 5:0 swojego największego rywala - Real Madryt. Bohaterem meczu był Romário, który strzelił trzy bramki. W tymże roku grająca ofensywny i widowiskowy futbol Barça okazuje się za słaba na defensywnie grający AC Milan, który pokonuje ją aż 4:0 w finale Ligi Mistrzów. Po tym okresie (wielu uważa skład FCB z tamtych lat jako Dream Team) nastały dwa słabsze sezony (porażka z późniejszym mistrzem w 1995 roku na Santiago Bernabéu aż 0:5), z zespołem żegna się Johan Cruijff.

W sezonie 1996/97 Barcelonę prowadzi Sir Bobby Robson, a do zespołu dołączają m.in. Ronaldo i niechciany w Realu Madryt Luis Enrique, a także: Vitor Baia, Fernando Couto, Laurent Blanc czy Juan Antonio Pizzi. Ronaldo i Luis Enrique spisują się świetnie, pierwszy zdobywa tytuł króla strzelców, a pochodzący z Asturii Luis Enrique znalazł na Camp Nou swój drugi dom. Barcelona zdobywa Puchar Zdobywców Pucharów wygrywając w finale 1-0 z Paris Saint Germain po golu niezawodnego Ronaldo. W lidze hiszpańskiej mimo zdobycia aż 102 goli zajmuje tylko drugie miejsce, zdobywa jeszcze na osłodę Puchar Hiszpanii.

W sezonie 97/98 zespół prowadzi już Louis van Gaal. W pierwszym sezonie Holendra Barcelona zdobywa dublet (Mistrzostwo i Puchar Hiszpanii 1998). A w jubileuszowym sezonie 1998/99 zdobywa mistrzostwo Hiszpanii. W kolejnym sezonie mimo walki na kilku frontach Barcelona nie zdobywa żadnego trofeum, a kibice mają powoli dość van Gaala, który uczynił z Barçy prawdziwą holenderską kolonię. Kolejne kilka sezonów Barcelona rozczarowuje, nie osiągając żadnych sukcesów mimo ogromnych pieniędzy wydanych na piłkarzy przez Joana Gasparta wybranego w 2000 roku na prezydenta klubu.

Przełomem okazuje się przybycie nowego prezydenta klubu, Joana Laporty, wybranego przez socios na to stanowisko w 2003. Mimo przegranej w walce o sprowadzenie do klubu Davida Beckhama z Realem Madryt udaje mu się, niejako na osłodę, sprowadzić do Barcelony Ronaldinho. Staje się on od razu ostoją drużyny oraz jej najpewniejszym punktem. Sezon później na Camp Nou przybywają tacy zawodnicy jak Deco, Samuel Eto'o, Ludovic Giuly i wielu innych. Razem z Ronaldinho oraz wychowankami klubu (Puyolem, Xavim, Valdesem) mają sprawić, by Barcelona błyszczała jak za dawnych lat. Pierwszym zwiastunem lepszych czasów jest zdobycie Mistrzostwa oraz Superpucharu Hiszpanii 2005. Sezon 2005/2006 był jednym z najlepszych w historii Barcelony. Po zdobyciu Mistrzostwa Hiszpanii, klub zdobył po raz drugi w historii Puchar Ligi Mistrzów. Sezon 2006/07 Barça rozpoczęła od zwycięstwa w Superpucharze Hiszpanii przeciwko Espanyolowi Barcelona, a kilka dni później uległa Sevilli w meczu o Superpuchar Europy.

[edytuj] Ciekawostki

• FC Barcelona od momentu założenia Primera División, czyli od 1929 r. nieprzerwanie gra w najwyższej klasie rozgrywkowej Hiszpanii.
• Drużyna z Camp Nou na arenie międzynarodowej startuje nieprzerwanie od 50 lat, czyli od początku powstania europejskich pucharów. Żadna inna drużyna nie może pochwalić się takim osiągnięciem.
• Najwięcej bramek dla klubu strzelił Alcántara (357).
• Najwięcej spotkań w barwach FC Barcelony rozegrał Migueli (670).
• Najwięcej tytułów z Barceloną wywalczył Amor (17).
• Najwyższa wygrana w historii: FC Barcelona - Gimna`stic Tarragona 10:1 (1949/50).
• Najwyższa porażka w historii: Athletic Bilbao - FC Barcelona 12:1 (1930/31).
• Od sezonu 2006-07 zawodnicy noszą na koszulkach logo UNICEF-u, wspieranego w ten sposób przez klub.
• Najmłodszy piłkarz w histori Barcelony to Lionel Messi który po 17 latach był już w tym wielkim klubie.

Najmłodszy piłkarz, który zagrał mecz w barwach pierwszego składu (Barca A) to Giovanni Dos Santos. Meksykanin miał zaledwie 16,5 roku kiedy zagrał na Tournee po USA z jedną z Amerykańskich drużyn.

[edytuj] Sukcesy międzynarodowe

[edytuj] Liga Mistrzów (2)

• 2005/2006 2:1 rywal: Arsenal FC;bramki:Samuel Eto'o Fils,Juliano Haus Belletti
• 1991/1992 1:0 (dogrywka) rywal: Sampdoria Genua;bramka:Ronald Koeman

Przegrane finały (3)

• 1960/1961 2:3 rywal: Benfica Lizbona
• 1985/1986 0:0 (karne 0:2) rywal: Steaua Bukareszt
• 1993/1994 0:4 rywal: A.C. Milan

[edytuj] Puchar UEFA (Puchar Miast Targowych) (3)

• 1957/1958 2:2 i 6:0 rywal: Reprezentacja Londynu
• 1959/1960 0:0 i 4:1 rywal: Birmingham City
• 1965/1966 0:1 i 4:2 rywal: Real Saragossa

Przegrane finały (1)

• 1961/1962 2:6 i 1:1 rywal: Valencia CF

[edytuj] Puchar Zdobywców Pucharów (4)

• 1978/1979 4:3 rywal: Fortuna Düsseldorf
• 1981/1982 2:1 rywal: Standard Lie`ge
• 1988/1989 2:0 rywal: Sampdoria Genua
• 1996/1997 1:0 rywal: Paris Saint-Germain

Przegrane finały (2)

• 1968/1969 2:3 rywal: Slovan Bratysława
• 1990/1991 1:2 rywal: Manchester United

[edytuj] Superpuchar Europy (2)

• 1993 1:1 i 2:1 rywal: Werder Brema
• 1998 2:0 i 1:1 rywal: Borussia Dortmund

Przegrane finały (4)

• 1979 0:1 i 1:1 rywal: Nottingham Forest
• 1982 1:0 i 0:3 (po dogrywce) rywal: Aston Villa
• 1989 1:1 i 0:1 rywal: A.C. Milan
• 2006 0:3 rywal: FC Sevilla

[edytuj] Puchar Interkontynentalny (0)

Przegrane finały (2)

• 1992 1:2 rywal: Corinthians Sao Paulo
• 2006 0:1 rywal: Internacional Porto Alegre

[edytuj] Sukcesy w Hiszpanii

[edytuj] Mistrzostwo Hiszpanii (18)

1928/1929 1944/1945 1947/1948 1948/1949 1951/1952 1952/1953 1958/1959 1959/1960 1973/1974 1984/1985

1990/1991 1991/1992 1992/1993 1993/1994 1997/1998 1998/1999 2004/2005 2005/2006

2 miejsce (21)

1929/1930 1945/1946 1953/1954 1954/1955 1955/1956 1961/1962 1963/1964 1966/1967 1967/1968 1970/1971

1972/1973 1975/1976 1976/1977 1977/1978 1981/1982 1985/1986 1986/1987 1988/1989 1996/1997 1999/2000

2003/2004

3 miejsce (11)

1931/1932 1942/1943 1956/1957 1957/1958 1965/1966 1968/1969 1971/1972 1974/1975 1983/1984 1989/1990

1995/1996

Najlepsi strzelcy Primera Division w barwach FC Barcelony:

• Mariano Martín (1942/1943 - 32 bramki)
• César Rodríguez (1948/1949 - 28 bramek)
• Cayetano Re (1964/1965 - 25 bramek)
• Carles Rexach (1970/1971 - 17 bramek)
• Hans Krankl (1978/1979 - 29 barmek)
• Quini (1980/1981 - 20 bramek, 1981/1982 - 26 bramek)
• Romário (1993/1994 - 30 bramek)
• Ronaldo (1996/1997 - 34 bramki)
• Samuel Eto'o (2005/2006 - 26 bramek)

Najlepsi bramkarze Primera Division w barwach FC Barcelony:

• Velasco (1947/1948 - średnia wpuszczonych bramek na mecz: 1,19)
• Antonio Ramallets (1951/1952 - 1,42; 1955/1956 - 0,82; 1956/1957 - 1,20; 1958/1959 - 0,82; 1959/1960 - 0,88)
• José Manuel Pesudo (1965/1966 - 0,68)
• Salvador Sadurni (1968/1969 - 0,60; 1973/1974 - 0,73; 1974/1975 - 0,79)
• José Manuel Reina Páez (1972/1973 - 0,66)
• Pedro María Artola (1977/1978 - 0,82)
• Francisco Javier Urruti (1983/1984 - 0,78)
• Andoní Zubizarreta (1986/1987 - 0,67)
• Víctor Valdés (2004/2005 - 0,71)

[edytuj] Puchar Hiszpanii (24)

1909/1910 1911/1912 1912/1913 1919/1920 1921/1922 1924/1925 1925/1926 1927/1928 1941/1942 1950/1951

1951/1952 1952/1953 1956/1957 1958/1959 1962/1963 1967/1968 1970/1971 1977/1978 1980/1981 1982/1983

1987/1988 1989/1990 1996/1997 1997/1998

Przegrane finały (9)

• 1901/1902
• 1918/1919
• 1931/1932
• 1935/1936
• 1953/1954
• 1973/1974
• 1983/1984
• 1985/1986
• 1995/1996

[edytuj] Superpuchar Hiszpanii (7)

• 1983 3:1 i 0:1 rywal: Athletic Bilbao
• 1991 1:0 i 1:1 rywal: Atlético Madryt
• 1992 3:1 i 1:2 rywal: Atlético Madryt
• 1994 0:2 i 4:5 rywal: Real Saragossa
• 1996 5:2 i 1:3 rywal: Atlético Madryt
• 2005 3:0 i 1:2 rywal: Betis Sewilla
• 2006 1:0 i 0:3 rywal: Espanyol Barcelona

Przegrane finały (7)

• 1985
• 1988
• 1990
• 1993
• 1997
• 1998
• 1999

[edytuj] Mistrzostwo Katalonii (21)

1904/1905 1908/1909 1909/1910 1910/1911 1912/1913 1915/1916 1918/1919 1919/1920 1920/1921 1921/1922

1923/1924 1924/1925 1925/1926 1926/1927 1927/1928 1929/1930 1930/1931 1931/1932 1934/1935 1935/1936

1937/1938

[edytuj] Puchar Ligi (2)

• 1982/1983 2:2 i 2:1 rywal: Real Madryt
• 1985/1986 0:1 i 2:0 rywal: Betis Sewilla

[edytuj] Puchar Katalonii (3)

• 1999/2000 3:0 rywal: Mataró
• 2003/2004 1:0 rywal: Espanyol Barcelona
• 2004/2005 2:0 rywal: Espanyol Barcelona

[edytuj] Trofeum Gampera (30)

1966 1967 1968 1969 1971 1973 1974 1975 1976 1977

1979 1980 1983 1984 1985 1986 1988 1990 1991 1992

1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004

2006

[edytuj] Kadra na sezon 2006/2007

Bramkarze Victor Valdés Arribas Albert Jorquera Fortia Rubén Iván Martínez Andrade

Obrońcy Carles Puyol Lilian Thuram Juliano Haus Belletti Rafael Márquez Giovanni van Bronckhorst Silvio Mendes Campos Junior Oleguer Presas Renom Gianluca Zambrotta Jesus Olmo Lozano Daniel Fragoso Escribano Marc Valiente Hernández

Pomocnicy Thiago Motta Xavier Hernandez Creus Ludovic Giuly Lionel Messi Anderson Luis de Souza Ronaldo de Assis Moreira Andrés Iniesta Lujan Edmílson José Gomes de Moraes Giovanni dos Santos Andrea Orlandi Stabilni Jordi Gómez García Josep Comadevall Crous Marc Crosas Fortía Lluís Sastre Reus

Napastnicy Eidur Gudjohnsen Santiago Ezquerro Marin Samuel Eto'o Fils Javier Pedro Saviola Oriol Riera Llorenç Riera Ortega Szablon:Państwo flaga JAP Ching Ping-Pong

Przybyli w 2006r.: Javier Saviola (FC Sevilla), Lilian Thuram (Juventus Turyn), Eidur Gudjohnsen (Chelsea Londyn), Gianluca Zambrotta (Juventus Turyn)

Odeszli w 2006r.: Henrik Larsson (Helsingborgs IF), Gabri (Ajax Amsterdam), Rüştü Reçber (Fenerbahçe Stambuł), Maxi Lopez (RCD Mallorca), Mark van Bommel (Bayern Monachium), Francisco Martos (CSKA Sofia), Fernando Navarro (RCD Mallorca), Daniel Fernandez (Metalurg Donieck), Cristian Hidalgo González (Deportivo La Corun~a), Oscar Lopez, (Real Betis Sevilla), Damia Abella (Real Betis Sevilla), Rodri (Deportivo La Corun~a)

[edytuj] Znani piłkarze

• 10': Paulino Alcántara, Hans Gamper, Josep Samitier, Ricardo Zamora.
• 20': Emilio Sagi Barba, Franz Platko.
• 30': Dome`nec Balmanya, Josep Escola`, Alejandro Morera Soto.
• 40': Gonzalvo III, Mariano Martín.
• 50': Estanislao Basora, Gustau Biosca, César Rodríguez, Evaristo, Zoltan Czibor, Sígfrid Gracia, Sándor Kocsis, Ladislao Kubala, Eduardo Manchón, Eulogio Martínez, Tomás Moreno, Antonio Ramallets, Joan Segarra, Luis Suárez.
• 60': Julio César Benítez, Josep María Fusté, Ferran Olivella, Jesús Pereda, José Manuel Pesudo, Cayetano Re, Antoni Torres.
• 70': Artola, Asensi, Johan Cruijff, Jesús Antonio De la Cruz, Juan Carlos Heredia, Hans Krankl, Martí Filosia, Johan Neeskens, Carles Rexach, Joaquím Rifé, Salvador Sadurní, Hugo Sotil.
• 80': José Ramón Alexanko, Marcos Alonso, Pichi Alonso, Steve Archibald, Ramón María Calderé, Francisco José Carrasco, Paco Clos, Roberto Fernández, Mark Hughes, Julio Alberto Moreno, Gary Lineker, Diego Maradona, Migueli, Quini, Juan Carlos Pérez Rojo, Bernd Schuster, Allan Simonsen, Urruti, Víctor Mun~oz, Andoní Zubizarreta.
• 90': Abelardo, Guillermo Amor, José María Bakero, Txiki Begiristain, Eusebio Sacristán, Albert Ferrer, Luis Figo, Jon Andoni Goikoetxea, Josep Guardiola, Ruud Hesp, Luis Enrique, Gheorghe Hagi, Ronald Koeman, Michael Laudrup, Miguel Ángel Nadal, Romário, Ronaldo, Julio Salinas, Sergi Barjuán, Christo Stoiczkow.
• 00': Phillip Cocu, Mark van Bommel, Samuel Eto'o, Patrick Kluivert, Rivaldo, Ronaldinho, Carles Puyol, Xavi, Juliano Belletti, Andres Iniesta, Henrik Larsson, Lionel Messi, Luis García, Deco, Lilian Thuram, Gianluca Zambrotta, Eidur Gudjohnsen, Javier Saviola.

[edytuj] Trenerzy

1917: John Barrow 1917-1924: Jack Greenwell 1924-1925: Jesza Poszony 1925-1926: Ralph Kirby 1926-1927: Jack Demby 1927-1929: Roma` Forns 1929-1931: James Bellamy 1931-1933: Jack Greenwell 1933-1934: Jack Demby 1934-1935: Franz Platko 1935-1936: Patrick O'Connell 1938-1941: Josep Planas 1941-1942: Ramón Guzmán 1942-1944: José Nogués 1944-1947: Josep Samitier 1947-1950: Enrique Fernandez 1950: Ramon Llorens 1950-1954: Fernando Daucik 1954-1955: Sandro Puppo 1955-1956: Ferenc Platko 1956-1958: Domenec Balmanaya 1958-1960: Helenio Herrera 1960: Enric Rabassa 1960-1961: Ljubisa Brocic 1961: Enrique Orizaola 1961-1962: Lluis Miró 1962: Ladislao Kubala 1962-1963: Josep Gonzalvo

1963-1964: Cesar Rodriguez 1964-1965: Vicenç Sasot 1965-1967: Roque Olsen 1967-1969: Salvador Artigas 1969-1970: Josep Seguer 1970-1971: Vic Buckingham 1971-1975: Rinus Michels 1975-1976: Hennes Weisweiler 1976: Laureano Ruiz 1976-1978: Rinus Michels 1978-1979: Lucien Muller 1979-1980: Joaquim Rife 1980-1981: Helenio Herrera 1981-1983: Udo Lattek 1983: Josep Lluis Romero 1983-1984: Cesar Luis Menotti 1984-1987: Terry Venables 1987-1988: Luis Aragones 1988-1996: Johan Cruijff 1996: Carles Rexach 1996-1997: Bobby Robson 1997-2000: Louis van Gaal 2000-2001: Llorenç Serra Ferrer 2001-2002: Carles Rexach 2002-2003: Louis van Gaal 2003: Radomir Antić 2003-? Frank Rijkaard

[edytuj] Prezydenci klubu

1899-1900: Gualteri Wild 1901-1903: Bartomeu Terradas 1903: Pau Haas 1903-1904: Artur Witty 1905-1906: Josep Soler 1907-1908: Juli Marial 1908: Vicenc Reig 1908-1909: Joan Gamper 1909-1910: Otto Gmelin 1910-1912: Joan Gamper 1913-1914: Francesc Moxo Setmenat 1914-1915: Alvar Presta 1915-1916: Rafael Llopart 1916-1917: Gaspar Roses 1917-1919: Joan Gamper 1919-1920: Ricard Graells 1920-1921: Gaspar Roses 1921-1923: Joan Gamper 1923-1924: Enric Cardona 1924-1925: Joan Gamper 1925-1928: Arcadi Balaguer 1928-1930: Tomas Roses

1930-1931: Gaspar Roses 1931: Antonio Oliver 1931-1934: Joan Coma 1934-1935: Esteve Sala 1935-1939: Josep Sunyol 1939-1940: Joan Soler 1940-1942: Marques de la Mesa 1942: Josep Vidal-Ribas 1942-1943: Marques de la Mesa 1943: Josep Antoni de Albert 1943-1946: Josep Vendrell 1946-1951: Agusti Montal 1951-1953: Enric Marti 1953-1961: Francesc Miro Sans 1961-1968: Enric Llaudet 1968-1969: Narcis De Carreras 1969-1978: Agusti Montal Jr. 1978-2000: Josep Lluis Nun~ez 2000-2003: Joan Gaspart 2003: Enric Reyna Martinez 2003-?: Joan Laporta

[edytuj] Dane

• Adres: Futbol Club Barcelona, Avenida Aristides Mailol 08028 Barcelona, Spain;
• Barwy: bordowo-granatowe;
• Liczba Socios: 151 127 na dzień 22.09.2006;
• Liczba fanklubów (penyas): 1782.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• FCBarcelona.com
• Słownik FC Barcelona po polsku
• Polski serwis o FCB
• Najstarszy Polski serwis o Blaugranie
• Polski serwis o FC Barcelona
• Polski serwis o FC Barcelonie