Dębik ośmiopłatkowy
Z Wikipedii
| Dębik ośmiopłatkowy | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | Rosopsida |
| Podklasa | różowe |
| Rząd | różowce |
| Rodzina | różowate |
| Rodzaj | dębik |
| Gatunek | dębik ośmiopłatkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Dryas octopetala | |
Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala) – gatunek roślin z rodziny różowatych. W Polsce roślina bardzo rzadka – występuje wyłącznie w Tatrach i na nielicznych stanowiskach w Pieninach.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Mała krzewinka szpalerowa, (chamefit) płożąca się po ziemi, osiągająca wysokość zaledwie 2–10 cm.
- Łodyga
- Zdrewniała, czołgająca się po ziemi i rozgałęziająca się.
- Liście
- Wyrastają na długich ogonkach z końców bocznych pędów łodygi, albo skrętolegle z łodygi. Są skórzaste, pojedyncze, podłużnie jajowate o długości 1,5–3 cm. Górna strona blaszki liściowej lśniąca, spodnia filcowata, brzegi mają ząbkowane lub karbowane (a nawet prawie wrębne). Swoim kształtem przypominają liście dębu (stąd nazwa rośliny). Nie są zimozielone.
- Kwiaty
- Wyrastają na cienkich, słabo ulistnionych łodyżkach kwiatowych. Są to kwiaty pojedyncze, duże (średnica do 4 cm). Mają długie szypułki, a ich kielich składa się najczęściej z 8 lancetowatych, wąskich i jedwabiście owłosionych płatków. Kwiaty mają kolor biały lub białożółty, liczne pręciki i słupki o owłosionych szyjkach.
- Owoc
- Drobne, jednonasienne orzeszki tworzą puszysty, wydłużony owocostan, przypominający nieco sasankę, jednak w odróżnieniu od niego posiadający zielony kielich. Nasiona wyposażone są w piórko, za pomocą którego są rozsiewane przez wiatr (anemochoria). Jednak w naszych warunkach klimatycznych nasiona te nie kiełkują, roślina rozmnaża się wyłącznie wegetatywnie.
- Biotop, Wymagania
- Roślina typowo górska. W Tatrach dochodzi do wysokości 2150 m n.p.m. Występuje głównie na podłożu wapiennym, na granicie rzadko można ją spotkać. Rośnie na piargach, murawach naskalnych, wśród skał.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta ochroną gatunkową
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna: od niedawna uprawiana jako tzw. roślina okrywowa, szczególnie nadająca się do ogrodów skalnych. Rozmnaża się ją wyłącznie wegetatywnie z sadzonek pędowych.
[edytuj] Ciekawostki
- Gatunek ten jest przykładem reliktu glacjalnego (polodowcowego). Jego szczątki w dużych ilościach znajduje się we florze kopalnej z wczesnego holocenu. Wyparty w kierunku obszarów subpolarnych w wyniku ocieplania się klimatu po ustąpieniu lądolodu. W Polsce przetrwał tylko w wysokich górach.
- Jest rośliną długowieczną, może żyć nawet 50 lat.
