Holocen
Z Wikipedii
Nazwą holocen (dawniej używano też nazwy aluwium) obejmuje się obecną epokę neogenu - ostatnie 12 tysięcy lat.
Spis treści |
[edytuj] Klimat
Ocieplenie klimatu spowodowało prawie całkowite stopnienie lądolodu skandynawskiego. Według niektórych żyjemy obecnie w tzw. interglacjale, po którym należy się spodziewać kolejnej transgresji lądolodu. Pomimo ogólnego ocieplenia, w holocenie dochodzi do wyraźnych wahań klimatycznych. Jednym z bardziej znanych jest tzw. Mała Epoka Lodowa (XVII do XVIII w.).
[edytuj] Geologia
Zanik lądolodu spowodował odciążenie litosfery oraz powstanie i rozwój Bałtyku. W holocenie powstały osady rzeczne: żwiry, piaski, muły, mady, jeziorne: kreda jeziorna, gytie, torfowiskowe - torfy i namuły torfiaste, eoliczne - wydmy, a także: gliny zboczowe oraz gleby.
[edytuj] Flora
W holocenie strefy klimatyczne przesuwają się na północ, dochodzi też do znacznych zmian roślinności i gleby.
[edytuj] Fauna
Zachodzi wymieranie gatunków przystosowanych do życia w dotychczasowych warunkach (mamuty, nosorożce włochate). Dochodzi do udomowienia wielu gatunków zwierząt. Rozwój cywilizacyjny powoduje zmiany w środowisku.
[edytuj] Holocen w Polsce
W holocenie ostatecznie ukształtowało się Morze Bałtyckie, którego początki sięgają końca plejstocenu. Współczesna flora Polski ukształtowała się właśnie w okresie holocenu, czyli po ustąpieniu lodowców z terenu Polski. Niektóre rośliny flory wysokogórskiej Polski są reliktami plejstoceńskimi.
Zobacz też:
