Beri-beri
Z Wikipedii
Choroba beri-beri - skrajna forma awitaminozy (ściślej — hipowitaminozy) na skutek niedoboru witaminy B1.
Kazimierz Funk wykrył i wyodrębnił w 1911 w otrębach ryżowych substancję, której brak wywołuje beri-beri i nazwał ją witaminą, tworząc podstawy nauki o witaminach. Witamina B1 odgrywa istotną rolę w przemianie węglowodanów - umożliwia prawidłowe spalanie glukozy. Przy niedoborze witaminy B1 wskutek niecałkowitego spalania glukozy gromadzi się w ustroju toksyczny kwas pirogronowy, który powoduje uszkodzenie najwrażliwszych tkanek ustroju - nerwów i śródbłonków włośniczek. W rezultacie dochodzi do zapalenia wielonerwowego (polineuropatia), porażeń, zaników mięśni. Ponadto występują obrzęki kończyn, twarzy i tułowia, brak łaknienia i wybarwienia skóry. Dawniej, choroba beri-beri występowała u ludzi odżywiających się wyłącznie białym, łuskanym ryżem. Obecnie występuje wyjątkowo rzadko. Leczenie witaminą B1 i dietą wysokowitaminową.
 |
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |
|
