Zwembad
Een zwembad is een plaats waar mensen, voor hun plezier of voor de sport gaan zwemmen. In Nederland en België krijgen de meeste leerlingen van de basisschool zwemles, meestal in een zwembad.
In Nederland zijn ruim 700 openbare zwembaden. Daarnaast zijn er nog enkele duizenden therapiebaden (onder andere in ziekenhuizen) en zwemgelegenheden die semi-openbaar zijn (bijvoorbeeld in hotels en op campings). Het is niet bekend hoeveel privézwembaden er in Nederland zijn.
Inhoud |
[bewerk] Soorten zwembaden
Er zijn vier categorieën badinrichtingen die alle soorten zwembaden omvatten:
- Categorie A: badinrichtingen die voldoen aan de volgende criteria:
- bedoeld voor het zwemmen of baden in niet-oppervlaktewater
- ten minste één bassin heeft een wateroppervlakte van 2 m²
- ten minste één bassin is dieper dan 0,5 meter
- Categorie B: badinrichtingen die voldoen aan de volgende criteria:
- bedoeld voor het zwemmen of baden in niet-oppervlaktewater
- ten minste één bassin heeft een wateroppervlakte van 2 m²
- geen bassin is dieper dan 0,5 meter
- Categorie C: badinrichtingen die voldoen aan de volgende criteria:
- bedoeld voor het zwemmen of baden in oppervlaktewater
- Categorie D: overige zwemgelegenheden in oppervlaktewater, voor zover deze niet zijn ingericht
De meeste 'gewone' zwembaden vallen in categorie A. Verder wordt ook een onderscheid gemaakt tussen bassins waar het water eenmalig wordt gebruikt en na elke bader geheel wordt ververst en bassins waar water wordt hergebruikt. Bij circulatiebaden bijvoorbeeld circuleert het water voortdurend via een zuiveringsinstallatie. Bij zogeheten doorstroomde bassins wordt het water continu ververst. Het afgevoerde water komt in het riool terecht of gaat naar de zuiveringsinstallatie van een ander bassin. De meeste 'gewone' zwembaden zijn circulatiebaden.
Een officiële graad voor het meten van een zwembad is het gebruik van de afmetingen van een zwembad van Olympisch formaat.
[bewerk] Hygiëne en veiligheid
Het Nederlandse ministerie van VROM stelt regels op voor de hygiëne en de veiligheid in zwembaden. Die regels zijn vervat in de Wet hygiëne en veiligheid badinrichtingen en zwemgelegenheden (Whvbz) en in het Besluit hygiëne en veiligheid badinrichtingen en zwemgelegenheden (Bhvbz). De regels voor hygiëne hebben onder meer betrekking op de kwaliteit van het water en de aantallen douches en toiletten in een zwembad. Bij veiligheid gaat het over het toezicht door badmeesters, maar ook over bijvoorbeeld de stroefheid van de vloeren en de helling van badbodems. Gedeputeerde Staten zijn toezichthouder op de uitvoering van de Whvbz en monitoren o.a. de waterkwaliteit. Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft via GGD's en de Wet bestrijding infectieziekten een indirecte invloed op de zwemwaterkwaliteit. Als door een calamiteit de zwemwaterkwaliteit gevaar loopt, vindt overleg plaats met de provincies. Verder is er een relatie met zwemsport. Het schoolzwemmen valt onder het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen.
Water, en dus ook zwemwater, bevat van nature allerlei bacteriën, waarvan de meeste overigens onschadelijk zijn. Doordat mensen in het water zwemmen, komt er nog meer vuil in terecht. Niet alleen bacteriën, maar ook haren en andere ongerechtigheden. Om die reden wordt de kwaliteit van het water continu in de gaten gehouden. Enerzijds mag de concentratie ziektekiemen (streptococcen en stafylococcen bijvoorbeeld) niet boven een bepaalde waarde uitstijgen. Anderzijds gelden minimumwaarden voor bijvoorbeeld het doorzicht van het water en de toegediende hoeveelheid desinfectiemiddel (chloor). Verder wordt de zuurgraad gemeten en (indien van toepassing) de hoeveelheid cyanuurzuur en ozon. De precieze normen waar zwembadwater aan moet voldoen staan vermeld in het Besluit hygiëne en veiligheid badinrichtingen en zwemgelegenheden en ook in het informatieblad Nieuwe regels voor badinrichtingen en zwemgelegenheden. De controles van het water dienen elke maand plaats te vinden en moeten worden uitgevoerd door een extern en erkend laboratorium.
In natuurwater kan blauwalg (ook cyanobacteriën genoemd) voorkomen, een giftige bacterie.
[bewerk] Chloor
Chloor doodt de in het water aanwezige bacteriën. Een teveel aan chloor kan echter irritaties aan de slijmvliezen (ogen) veroorzaken. Daarom zijn er onder- en bovengrenzen vastgesteld. De minumumhoeveelheid vrij beschikbaar chloor in het zwemwater is gesteld op 0,5 milligram per liter water. Vroeger was deze ondergrens afhankelijk van de zuurgraad van het water, maar nu (2003) is dat niet meer zo. Er geldt een bovengrens van 1,5 mg/l. Bij gebruik van cyaanuurzuur (een stabilisator) geldt een onder- en bovengrens van 2,0 respectievelijk 5,0 mg/l. Ook voor openluchtbaden en overdekte bassins met een wateroppervlak van minder dan 20 m2 geldt een bovengrens van 5,0 mg/l.
Chloor kan op verschillende manieren aan het water worden toegevoegd: als gas of als vloeistof. De hoeveelheid chloor die jaarlijks in Nederlandse zwembaden wordt verbruikt, bedraagt ongeveer 1500 tot 1800 ton. Verlaging van het chloorgehalte in zwembaden tot beneden de aangegeven normen is ongewenst in verband met de kans op verspreiding van infectieziekten.
Tegenwoordig (2003) wordt ook steeds vaker ozonbehandeling toegepast om zwemwater te zuiveren. Verder wordt geëxperimenteerd met actieve-koolfiltratie en met zandfilters.
[bewerk] Legionella
De houder / exploitant van een zwembad is ingevolge artikel 2a van het Bhvbz verplicht, voor het zwembadwater dat op zodanige wijze ter beschikking komt of wordt gebruikt dat daarbij aerosolen kunnen vrijkomen, een risicoanalyse op te stellen en zo nodig een beheersplan. Op de in het beheersplan aangegeven risicopunten moet dan elk half jaar een onderzoek naar de aanwezigheid van legionella worden uitgevoerd. Doel is dat zwemwater op risicopunten minder dan 100 KVE (kolonievormende eenheden) legionella per liter bevat.
[bewerk] Toezicht
In een Nederlands zwembad moet 'voldoende' toezicht zijn, dat wil onder meer zeggen:
- Gedurende openingstijden houdt ten minste één persoon voortdurend toezicht. Deze persoon moet elk bassin goed kunnen overzien.
- Bij grote drukte, of wanneer een springplank in gebruik is, zijn veelal meerdere toezichthouders nodig.
- Als er weinig zwemmers zijn, mag het toezicht met tussenpozen worden uitgeoefend. Het moet dan wel om geoefende zwemmers gaan.
- Wanneer het zwembad gebruikt wordt door schoolzwemmers, verenigingen en andere groepen kunnen de 'eigen' badmeesters het toezicht overdragen aan bijvoorbeeld de gymnastiekonderwijzer of een van de verenigingsleden.
- Als wordt gezwommen in bassins dieper dan 1.40 meter, moet ten minste een van de toezichthouders kunnen reddingszwemmen.
- Een van de aanwezige personeelsleden moet een geldig EHBO-diploma bezitten en beschikken over voldoende hulpmiddelen (verbandtrommel, EHBO-ruimte, en dergelijke).
- Dat het toezicht dat wordt uitgeoefend door de badmeesters / toezichthouders moet voldoen aan bepaalde kwalitatieve en kwantitatieve vereisten, zie: http://www.infomil.nl/aspx/get.aspx?xdl=/views/infomil/xdl/page&ItmIdt=29200&SitIdt=111&VarIdt=46
| Bron(nen): |
|
