World Economic Forum
Het World Economic Forum (Wereld Economisch Forum of WEF) is een jaarlijkse bijeenkomst van de CEO's van de grootste bedrijven ter wereld, internationale politici (presidenten, minister-presidenten en anderen), en geselecteerde intellectuelen en journalisten, in totaal zo'n 2000 personen. Het WEF komt meestal bijeen in Davos. Het WEF heeft grote invloed op wereldwijde besluitvorming, en is daardoor een machtig adviesorgaan.
Het WEF is in 1971 opgericht door Klaus M. Schwab, een Zwitsers hoogleraar.
Inhoud |
[bewerk] Activiteiten
Volgens de voorstanders is de WEF een ideale gelegenheid voor dialogen en debatten over de grote sociale en economische problemen van de planeet, aangezien zowel vertegenwoordigers van de belangrijkste economische organisaties als vertegenwoordigers van de belangrijkste politieke organisaties als intellectuelen aanwezig zijn en omdat de gesprekken in een informele sfeer worden gehouden.
Volgens de tegenstanders is het WEF een zakenforum, waar de rijkste bedrijven kunnen onderhandelen over deals met andere bedrijven of met politici. Het doel van het WEF voor veel van de deelnemers zou persoonlijk gewin zijn in plaats van het oplossen van de problemen van de aarde. Bovendien vinden tegenstanders dat het WEF een niet-democratisch gekozen, maar veel te machtig forum is.
Om deze redenen trekken de bijeenkomsten van het WEF regelmatig anti-globalisten. Het harde optreden tegen deze groepen voedt het gevoel dat het WEF feitelijk niets geeft om mensenrechten.
[bewerk] Geografische balans
Ondanks dat de naam Wereld Economisch Forum anders doet vermoeden, wordt het WEF gedomineerd door vertegenwoordigers uit Europa, de Verenigde Staten en Japan. Bij het WEF worden alleen bedrijven toegelaten met een omzet van meer dan 1 miljard dollar (2002), waardoor bedrijven uit ontwikkelingslanden ondervertegenwoordigd zijn.
Bij de bijeenkomst in 2002 kwam 39% van de deelnemers uit Europa en 36% uit de Verenigde Staten. Nog geen 8% van de deelnemers kwam uit Azië, ondanks dat 60% van de wereldbevolking in dit werelddeel woont.
[bewerk] Deelname van politici
De bijeenkomsten van het WEF worden doorgaans bezocht door enige tientallen politici. In het verleden zijn de bijeenkomsten bijgewoond door bijvoorbeeld Bill Clinton, Tony Blair, Koning Abdullah II van Jordanië, de president van Indonesië Abdurrahman Wahid en de president van Zuid-Afrika Thabo Mbeki.
[bewerk] Contributie
Om lid te mogen zijn van het WEF moet een bedrijf een jaarlijkse bijdrage van $12.500 betalen en nog eens $6250 per bijeenkomst (2002-cijfers). Maar om invloed te kunnen hebben op de agenda, moet een bedrijf $250.000 per jaar betalen om institutioneel partner of kennis partner te worden en nog eens $78.000 om partner van de jaarlijkse bijeenkomsten te zijn.
In 2001 had het WEF een totale inkomstenstroom van 104 miljoen dollar, waarvan 38 miljoen dollar contributie.
[bewerk] Media
Op elke bijeenkomst van het WEF worden journalisten uitgenodigd. Journalisten zijn welkom op de officiële agendaonderdelen en participeren hier ook in. Bij de informatie activiteiten, zoals de informele workshops en de privégesprekken, zijn geen journalisten welkom.
[bewerk] Participatie van Niet-gouvernementele organisaties
Het WEF nodigt ook vertegenwoordigers van Niet-gouvernementele organisaties (NGO's) uit om deel te nemen aan de jaarlijkse bijeenkomsten. In 2000 deden onder meer mee:
- Save the Children
- Amnesty International
- Wereld Natuur Fonds
- Transparency International
- Oxfam International
- Friends of the Earth
- Focus on the Global South
Op de vergadering van 2001 werden de laatste twee NGO's niet uitgenodigd. Volgens tegenstanders van het WEF omdat ze zich te kritisch hadden opgesteld. Wel werden er in 2001 andere NGO's uitgenodigd, waaronder enkele uit arme landen. Geen van deze organisaties kreeg voor de vergadering van 2002 een nieuwe uitnodiging. De Financial Times, een tegenstander van het WEF, schreef in dat jaar dat het WEF zegt dat ze geen organisaties uitnodigt die alleen maar negatieve gezichtspunten leveren en niet bijdragen aan de missie de wereldwijde scheiding kleiner te maken.
Greenpeace heeft enkele jaren geprobeerd om samen te werken met het WEF om aandacht te besteden aan het broeikaseffect, maar het trok zich in 2002 terug. De oprichter van het WEF schreef in een brief aan Greenpeace dat de eisen die Greenpeace aan de autoindustrie stelde tot problemen hadden geleid.
[bewerk] WEF en de krititieken
Het WEF wil een dialoog aangaan met de tegenstanders. Zo is in 2004 een schaduwbijeenkomst met als titel Globalization or Deglobalization for the Benefit of the Poorest? georganiseerd waar 300 mensen gratis toegang kregen. Als tegenhanger van het WEF is het World Social Forum oftewel Wereld Sociaal Forum (WSF) ontstaan.
[bewerk] Mijlpalen
Ondanks de kritieken, heeft het WEF bijgedragen aan enkele mijlpalen:
- 1987 – De West-Duitse minister van Buitenlandse Zaken Hans-Dietrich Genscher maant de deelnemers aan het WEF om Michail Gorbatsjov een kans te geven. Achteraf wordt deze toespraak beschouwd als een keerpunt in de Koude Oorlog;
- 1988 – Griekenland en Turkije tekenen een overeenkomst, waarmee een oorlog wordt voorkomen;
- 1989 – Noord en Zuid-Korea voeren op het WEF voor het eerst een gesprek op ministerniveau;
- 1992 – De president van Zuid-Afrika (F.W. de Klerk) ontmoet Nelson Mandela en Mangosuthu Buthelezi, hun eerste ontmoeting buiten Zuid-Afrika;
- 1994 – De minister van buitenlandse zaken van Israël Simon Peres en de leider van de PLO Yasser Arafat bereiken een voorlopig akkoord over de Gazastrook en Jericho;
- 1999 – Kofi Annan, secretaris generaal van de Verenigde Naties, kondigt het Global Compact aan, om de wereldeconomie een menselijk gezicht te geven;
[bewerk] Regionale bijeenkomsten
Behalve de jaarlijkse bijeenkomst in Davos, organiseert het WEF ook regionale bijeenkomsten. De Europese bijeenkomst die in oktober 2003 zou worden gehouden in Dublin, werd echter afgelast.
