Verdrag van Locarno
Het verdrag van Locarno werd in 1925 getekend in Londen door Duitsland, Engeland, Frankrijk en Italië, na onderhandelingen in Locarno. Het verdrag van Locarno hield het volgende in:
- Duitsland, België en Frankrijk erkenden elkaars grenzen van 1919. Duitsland erkende echter alleen de westgrenzen, ze waren het nog steeds niet eens met het verlies van Posen, West-Pruisen en Opper-Silezië aan Polen, en het Memelland aan Litouwen. Duitsland zou nooit meer een aanval op België en Frankrijk plegen zoals in 1914, de andere twee landen zouden daarentegen nooit meer Duitsland binnenvallen zoals in 1923. Italië en Groot-Brittannië zouden garant staan dat het pact nageleefd werd.
- Frankrijk beloofde voorts hulp aan Polen en Tsjecho-Slowakije in het geval er problemen zouden ontstaan met Duitsland.
- Tenslotte beloofden alle ondertekenaars dat zij elkaar geen oorlog zouden verklaren, mocht er een probleem ontstaan tussen de deelnemende landen.
- Het Rijnland zou conform het Verdrag van Versailles gedemilitariseerd blijven.
- Duitsland mocht lid worden van de Volkenbond en Frankrijk en Duitsland zouden gaan streven naar een economische unie.
- De geheime annex uit het Verdrag van Rapallo zou door Duitsland niet van toepassing verklaard worden.
Aan de laatste belofte hield de Reichswehr zich overigens geenzins, hetgeen Rijkspresident Paul von Hindenburg op persoonlijke titel toestond. In maart 1936 hief Hitler-Duitsland het verdrag op en bezette het Rijnland.
