Uitputtingsoorlogsvoering
|
|
|---|
| Krijgswetenschap |
| Tijdperken |
| Prehistorie · Oudheid · Middeleeuwen · Nieuwe Tijd · Nieuwste Tijd · Eigentijdse Tijd |
| Gebieden |
| Lucht · Amfibisch · Arctisch · Woestijn · Oerwoud · Bergen · Zee · Ski · Ruimte · Stad · |
| Wapens |
| Gepantserd · Artillerie · Biologisch · Cavalerie · Chemisch · Elektronisch · Infanterie · Informatie · Gemechaniseerd · Kernoorlog · Psychologisch · Radiologisch · Duikboten |
| Taktieken |
|
Asymmetrie · Uitputting · Conventioneel · |
| Lijsten |
| Veldslagen ·Zeeslagen · Burgeroorlogen · Commandanten · Invasies · Operaties · Beleggen · Tactieken · Oorlogen |
Uitputtingsoorlogsvoering (in het Engels: attrition warfare) is wat optreedt als er in een oorlog geen mogelijkheid meer is om de vijand te verrassen of hem via manoeuvres op het verkeerde been te zetten. Het enige alternatief is dan een uitputtingsslag. Een typisch voorbeeld van uitputtingsoorlogvoering is het beleg van een goed verdedigde stad: dit kan maanden of zelfs jaren duren.
Uitputting is een militaire tactiek waarin landen om een oorlog te winnen de vijand continu verliezen blijven toebrengen in personeel en materieel totdat het land in elkaar stort. Zo'n oorlog wordt over het algemeen gewonnen door de partij met de grootste reserves.
Het bekendste voorbeeld van zo'n tactiek was het westelijke front in de Eerste Wereldoorlog. Beide partijen bevonden zichzelf in statische defensieve posities bestaande uit loopgraven die van de Zwitserse Alpen to Het Kanaal liepen. Jarenlang was de enige manier voor commandanten om vijand te verslaan het continu aanvallen totdat de manschappen en het materieel van de vijand uitgeput waren en deze geen weerstand meer kon bieden.
