Troubadour
Het woord troubadour is afgeleid van het Occitaanse woord "trobar", dat 'vinden' betekent. De term in het Oudfrans is trouvère. De Nederlandse term is minstreel.
Troubadours waren dichters van poëzie die bestemd was om gezongen te worden. De eerste met naam bekende troubadour was Willem van Poitiers, die in de 11e eeuw leefde en hertog van Aquitanië was. Zij schreven in het Occitaans, de oudste levende literaire taal van West-Europa.
De meeste troubadours bezongen de hoofse liefde. bekend gebleven troubadours zijn onder andere Bernard de Ventadour en Jaufré Rudel. Ook leden van de hoge adel schreven liederen in de stijl van de troubadours, bijvoorbeeld hertog Jan I van Brabant. Met de vernietiging van de Occitaanse cultuur na de soms gewelddadige inlijving door Frankrijk van de Languedoc in het begin van de veertiende eeuw verdwenen ook de troubadours.
[bewerk] Liedvormen
De troubadours gebruikten de volgende liedvormen:
- alba - morgenlied (vergelijk aubade)
- dansa of balada - een lied met een refrein, vergelijk de ballade
- escondig - een verontschuldiging van de minnaar
- gap - een uitdagend lied
- jeu parti - een liefdesdebat
- pastorela - een lied over een ridder en een herderinnetje
- sirventes - satirisch lied
- planh - (Frans: plainte) klaagzang, vergelijk de lamento
- descort - een lied waarin een afwijkend gevoel wordt bezongen
[bewerk] Zie ook
Troubadour is tevens de naam van een Gents bier uit de proefbrouwerij in Lochristi.
