Ronde van Frankrijk 1910

De Ronde van Frankrijk vond in 1910 plaats van 3 tot 31 juli.

Voor deze Tour had Henri Desgrange een nieuwe vondst gedaan. Hij stuurde de karavaan voor het eerst de ruige en woeste Pyreneeën in. Hij nam de Tourmalet, de Aubisque, de Aspin en de Peyresourde op in de route. De renners waren niet zo opgetogen over deze nieuwe stunt van de Tourdirecteur. Het aantal deelnemers was daardoor teruggelopen tot 113.

In de eerste etappe van Parijs naar Roubaix, die gewonnen werd door de Fransman Charles Crupelandt, presenteerde Octave Lapize zich als een kandidaat-winnaar. Ook François Faber was weer geweldig op dreef en in de tweede rit sloeg de Luxemburger al zijn slag. Faber won ook de vierde etappe en toen de karavaan na negen dagen in Luchon aan de voet van de Pyreneeën arriveerde, voerde de sterke Faber het klassement aan. De zware bergrit naar Bayonne kon wel eens van beslissende betekenis zijn.

Octave Lapize voelde zich blijkbaar goed thuis in de cols, want hij begon de rit met een grootse vlucht. Eén voor één schudde hij zijn rivalen van zich af. De Tourmalet, de Aspin en de Peyresourde werden als een gems door Lapize beklommen. Letterlijk en figuurlijk, want de wegen in de woeste Pyreneeën waren in die tijd nog niet zo glad geplaveid als tegenwoordig. Het waren echte geitenpaadjes, maar dat deerde Lapize niet. Hij overwon de bergen als een adelaar en vol vertrouwen begon hij aan de laatste hindernis, de Col de Aubisque. Op die laatste berg kreeg hij echter een gevoelige tik en hij werd er snel ingehaald door de regionale favoriet Lafourçade, die met een kwartier voorsprong op Lapize de top bereikte. In de lange afdaling naar Bayonne nam Lapize echter alle risico's. Hij liet zich als een steen naar beneden vallen en hij haalde Lafourçade zelfs nog in en klopte de regionaal in de eindsprint. Lapize had een slagveld aangericht. Bij stukjes en beetjes arriveerde het verbrokkelde veld in Bayonne. Lapize had een aantal concurrenten een gevoelige slag toegebracht en hij was Faber in het klassement dicht genaderd.

De strijd zou verder tussen deze twee renners gaan, maar Gustave Garrigou kon het niet nalaten om zijn landgenoot af en toe een handje toe te steken. In de rit van Nantes naar Brest reed Faber lek en Garrigou maakte van de gelegenheid gebruik om te demarreren. Hij nam Lapize mee op sleeptouw en door deze vlucht kon die de leiding van Faber overnemen. In de voorlaatste rit poogde Faber wanhopig de zaak nog recht te zetten. In deze lange rit van ruim 400 kilometer koos Faber midden in de nacht het hazenpad. De Luxemburger leek de strijd in zijn voordeel te kunnen beslechten, maar een lekke band strooide roet in het eten. Lapize kwam met de hulp van Garrigou weer bij en er veranderde dus niets in het klassement. De strijd leek toen toch wel definitief beslist, maar in de laatste etappe van Caen naar Parijs kreeg Lapize kort na de start een lekke band. François Faber zag toen zijn kans en demarreerde als een waanzinnige. Hij sprak al zijn reserves aan om in de laatste etappe toch nog voor een stunt te kunnen zorgen.

De kansen leken te keren in het voordeel van de ijzersterke Luxemburger, maar een lekke band stuitte zijn opmars. Nog nooit had de Tour zo'n boeiend slot gehad. De eindzege ging uiteindelijk naar de man, die als beste de Pyreneeën had bedwongen: Octave Lapize.(DM)

Aantal ritten: 15
Totale afstand: 4737 km