Rode lynx
| Rode lynx IUCN-status: Veilig |
||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
|
||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Lynx rufus (Schreber, 1777) |
De rode lynx (Lynx rufus) is een katachtige uit het geslacht der lynxen (Lynx). Hij komt alleen voor in Noord-Amerika, waar het de meest algemene wilde katachtige is.
[bewerk] Beschrijving
De rode lynx heeft een gelige tot roodachtige bruine vacht, met een witte onderzijde. 's Winters is de vacht grijzer gekleurd. Donkere vlekken lopen over het lichaam, met dunne strepen in het gezicht, en dikkere strepen op het bovenbeen en op de staart.
De rode lynx dankt zijn Engelse naam "bobcat" aan het korte staartje (bob betekent onder andere gecoupeerde staart). De staart is slechts 10 tot 17 centimeter lang. Op de oren zitten kleine pluimpjes, die kleiner zijn dan bij de meeste andere lynxen.
De rode lynx is 25 tot 30 centimeter hoog en 71 tot 125 centimeter lang. Hij weegt 6,4 tot 13 (soms tot 16) kilogram. Mannetjes zijn groter dan vrouwtjes.
[bewerk] Gedrag
De rode lynx is een solitaire soort. Hij bakent zijn woongebied af met urine, uitwerpselen, afscheiding van de anaalklieren en krabsporen op boomstammen. Overdag rust de rode lynx in een rotsspleet of dicht struikgewas. Soms houdt hij zich op in een boom.
In de schemering jaagt de rode lynx op zijn prooi. Meestal volgt hij dan dezelfde jachtpaden. Zijn belangrijkste prooidieren zijn haasachtigen als de Amerikaanse haas en het Floridakonijn, maar ook vogels en andere zoogdieren als muizen, eekhoorns, mollen en spitsmuizen, en zelfs huiskatten, Virginiaanse opossums, wasberen, vossen, boomstekelvarkens en stinkdieren worden gegrepen. Bij voedselschaarste eten ze aas en zullen ze zelfs proberen een witstaarthert te doden. De rode lynx jaagt vanuit een uitkijkpost of een schuilplaats op zijn prooi.
Van februari tot maart zijn de vrouwtjes krols. De paartijd valt daardoor in die maanden. Na een reeks van elkaar achtervolgen en bespringen vanuit een hinderlaag volgt de paring. Soms paart een vrouwtje met meerdere mannetjes.
Eind april, begin mei worden één tot zeven (gemiddeld 2 à 3) jongen geboren. In het zuiden van het verspreidingsgebied kan een lynx twee worpen per jaar krijgen, maar in de rest van het verspreidingsgebied is één de norm. De jongen worden geboren in een nest van droge planten als bladeren, in een grot, een schuilplaats tussen de rotsen of een holle boom. Ze hebben bij de geboorte een gevlekte vacht.
Na een maand gaan ze zelfstandig op onderzoek uit, en na twee maanden worden de jongen gespeend. Na een half jaar vangen ze al hun eigen prooi. Ze blijven echter bijna een jaar bij de moeder. Meestal paart een rode lynx pas voor het eerst in het tweede jaar.
[bewerk] Verspreiding en leefgebied
De rode lynx komt in de gehele Verenigde Staten voor (met uitzondering van enkele gebieden in het midwesten), evenals in aangrenzende gebieden in zuidelijk Canada en in Mexico. Hij is waarschijnlijk het algemeenst in het westen van Noord-Amerika. Het verspreidingsgebied van de rode lynx overlapt in het noorden met die van de Canadese lynx (Lynx canadensis). In Maine en Minnesota zijn kruisingen tussen deze twee katachtigen aangetroffen.
De rode lynx komt in alle habitats voor: struwelen, gemengde en naaldwouden, loofbossen, moerassen, woestijnen, landbouwgebied. Hij komt het meest voor in gebieden met een dichte ondergroei en een groot aantal prooidieren. Hij lijkt niet te kunnen overleven in uitgestrekte landbouwgebieden, en komt om die reden waarschijnlijk niet meer voor in het midwesten van de VS.
