Piccadilly Line

Lijnen van de Londense metro
	Bakerloo
	Central
	Circle
	District
	East London
	Hammersmith & City
	Jubilee
	Metropolitan
	Northern
	Piccadilly
	Victoria
	Waterloo & City
	Docklands Light Railway

Station Bounds Green, onderdeel van de noordelijke verlenging uit de jaren 1930

Ingang van station Covent Garden in het centrum van Londen

Treinen van de Piccadilly Line in station Rayners Lane

De Piccadilly Line is een lijn van de Londense metro. Op kaarten wordt de lijn in donkerblauw weergegeven. Deze deep-level lijn loopt van het noordoosten naar het westen van Londen en vormt een belangrijke verbinding met de luchthaven Heathrow. De Piccadily Line heeft een lengte van 71 kilometer en bedient 52 stations (waarvan 24 ondergronds); in de buitenwijken loopt het tracé grotendeels bovengronds.

[bewerk] Geschiedenis

[bewerk] Planning en aanleg

De lijn droeg oorspronkelijk de naam Great Northern, Piccadilly & Brompton Railway (GNP&BR) en werd geëxploiteerd door de Underground Electric Railways Co of London Ltd. Er bestonden verscheidene plannen voor de aanleg van de lijn en er was een parlementaire commissie nodig om het meest geschikte traject vast te stellen. Het uiteindelijk gekozen tracé betrof een samenvoeging van de geplande Great Northern and Strand Railway (GN&SR) en de Brompton and Piccadilly Circus Railway (B&PCR) plus een deep-level tunnel tussen South Kensington en Earl's Court, parallel aan de District Line. Het eerste gedeelte van de lijn, tussen Hammersmith en Finsbury Park opende op 15 december 1906.

Op 30 november 1907 werd een aftakking van Holborn naar Strand geopend. Dit tracé was oorspronkelijk gepland als het laatste deel van de GN&SR, voordat tot samenvoeging van deze lijn met de B&PR was besloten. Al in 1905 en nogmaals in 1965 werden er plannen gemaakt deze korte aftakking te verlengen naar de zuidoever van de Theems, tot aan het belangrijke spoorwegstation Waterloo, maar dit project werd nooit uitgevoerd. Vanaf 1918 werd het dubbelsporig aangelegde lijntje als enkelsporige pendeldienst geëxploiteerd, gescheiden van de rest van de Piccadilly Line, totdat de tak in 1994 definitief sloot.

[bewerk] Verdere ontwikkeling

Op 10 december 1928 werd een geheel vernieuwd station Piccadilly Circus geopend, met een nieuwe ondergrondse stationshal en maar liefst elf roltrappen. Deze verbouwing luidde het begin in van verdere modernisering van de lijn en uitbreiding van diverse andere stations naar het model van Piccadilly Circus. Vanaf de jaren 1920 raakte het noordelijke eindpunt, Finsbury Park, ernstig verstopt. Passagiers die verder naar het noorden van de stad wilden reizen moesten op dit station overstappen op bussen en trams. Tijdens de recessie van de jaren 1930 kwam uiteindelijk overheidsgeld beschikbaar voor verlenging van de lijn, onder andere in het kader van werkverschaffing.

Het nieuwe tracé naar het noorden werd in drie etappes geopend en bereikte op 13 maart 1933 het huidige eindpunt Cockfosters. De lengte van de uitbreiding bedroeg 12 kilometer. In dezelfde tijd werd er ook een westelijke verlenging gerealiseerd. Op 4 juli 1932 bereikte de Piccadilly Line South Harrow, waarbij gebruikt gemaakt werd van bestaande sporen van andere maatschappijen. In 1933 ging de lijn ook naar Hounslow West rijden, parallel aan de District Line, en werd de tak naar South Harrow verlengd tot Uxbridge. De stations uit deze periode onderscheiden zich door hun art deco-architectuur en werden voornamelijk ontworpen door Charles Holden.

[bewerk] Verlenging naar Heathrow

In 1977 werd de tak naar Hounslow West verlengd tot Heathrow Central. Dit station werd hernoemd tot Heathrow Terminals 1,2,3 in 1984, toen de lijn werd uitgebreid naar Heathrow Terminal 4. Deze verlenging werd aangelegd als lus, die met de klok mee wordt bereden. Momenteel (2005) is een verbinding met Heathrow Terminal 5 in aanleg, in verband waarmee station Heathrow Terminal 4 van januari 2005 tot september 2006 tijdelijk gesloten was. De opening van station Heathrow Terminal 5 is voorzien voor 2008. De treinen zullen vanaf dan om en om naar het eindpunt Terminal 5 en over de lus via Terminal 4 rijden.

[bewerk] Materieel

Op de Piccadilly Line worden treinen van het type Tube 1973 ingezet, die in gebruik werden genomen voor de verlenging van de lijn naar Heathrow. De treinen werden gebouwd door Metro Cammell in Birmingham, nu een onderdeel van Alstom. Vanwege de voor "deep-level"-lijnen karakteristieke krappe ronde tunnels, zijn de afgeronde daken van de treinen relatief laag en lopen de deuren deels door in het dak. Treinen bestaan steeds uit twee gekoppelde stellen van elk drie rijtuigen. Aangezien de treinstellen slechts aan één zijde een bestuurderscabine hebben, mogen ze alleen ongekoppeld rijden in de depots. De treinen hebben extra ruimte bij de deuren waar passagiers die naar de luchthaven reizen hun bagage kunnen plaatsen.

Voor de dienstuitvoering van de lijn in de spitsuren zijn 76 treinen nodig. De totale vloot van de Piccadilly Line bestaat uit 88 treinen, hoewel één daarvan ernstig beschadigd is door de aanslagen op 7 juli 2005. De Piccadilly Line beschikt over twee depots, Cockfosters in het noordoosten en Northfields in het westen.

Een gesloten station Caledonian Road, drie dagen na de aanslagen

[bewerk] Terroristische aanslagen

De Piccadilly Line was een van de doelwitten van de terroristische aanslagen op 7 juli 2005. Om 8:50 plaatselijke tijd vond er een ontploffing plaats in een trein die zich bevond in de tunnel tussen de stations King's Cross St. Pancras en Russell Square. Deze bomaanslag eiste de meeste slachtoffers van alle op 7 juli uitgevoerde aanvallen, 21 mensen vonden de dood. Omdat de Piccadilly Line zeer diep gelegen is, was de evacuatie veel moeilijker uit te voeren dan op andere lijnen. Op 8 juli werd de dienst op de lijn gedeeltelijk hervat, maar het centrale traject tussen Hyde Park Corner en Arnos Grove bleef nog gesloten. Precies vier weken na de aanslagen, op 4 augustus 2005, kwam de lijn weer volledig in bedrijf.