Oregon Country
Oregon Country was tot 1846 de naam die blanken gaven aan het gebied op Noord-Amerikaanse continent ten westen van de Rocky Mountains tot aan de Pacifische Oceaan. De regio besloeg het huidige British Columbia, Oregon, Washington en Idaho en delen van Montana en Wyoming. De eerste Europeaan die het gebied doorkruiste was Alexander McKenzie in 1793, en van 1804 tot 1806 werd de regio verder verkend door de Lewis en Clark expeditie. Oregon Country werd aanvankelijk opgeëist door de Verenigde Staten van Amerika, Groot-Brittannië, Frankrijk, Spanje en Rusland. Frankrijk en Spanje zagen af van hun opeising na het einde van de Zevenjarige oorlog, en Rusland tekende respectievelijk in 1824 en 1825 verdragen met de Verenigde Staten en Groot-Brittannië waarin het afstand deed van het gebied. De twee overgebleven naties spraken in 1818 af Oregon Country samen te regeren. In 1846, nadat druk in zowel Amerika als Engeland toenam om de enige overheid van het gebied te worden toenam, sloot men het Verdrag van Oregon, waarin het land gesplitst werd bij de 49e breedtegraad. Het gebied ten noorden van de grens kwam onder de naam British Columbia onder Brits gezag, en het zuidelijke gedeelte werd ingelijfd bij de Verenigde Staten als het Oregon Territorium.
