Openbaring van Johannes
Het laatste boek van de Bijbel wordt doorgaans Openbaring van Johannes of kortweg Openbaring genoemd, hetgeen een vertaling is van het Griekse 'Apokalypsis Joannou'. Het wordt daarom ook wel eens de Apokalyps genoemd. Het boek telt 22 hoofdstukken. Het is het laatste boek van de Bijbel en het enige profetische boek in het Nieuwe Testament. Vanwege haar profetische karakter is de Openbaring van Johannes het moeilijkst te begrijpen boek van het Nieuwe Testament.
Volgens het eerste vers (Openbaring 1:1) zou een betere titel kunnen zijn:
- Openbaring van Jezus Christus, (welke God Hem gegeven heeft om zijn dienstknechten te tonen hetgeen weldra moet geschieden, en welke Hij door de zending van zijn engel aan zijn dienstknecht Johannes heeft te kennen gegeven. )
Inhoud |
[bewerk] Inhoud
- Inleiding en eerste visioen (hoofdstuk 1)
- 7 brieven aan 7 gemeenten (2,3)
- Het boek met de zeven zegels (5)
- De zeven bazuinen (6-11)
- De Draak en de twee dieren (12-13)
- De vrouw en de draak. Antichrist (12)
- De zeven schalen der gramschap (16)
- De ondergang van Babel (17-19)
- De bruiloft van het Lam, gericht (20)
- De nieuwe Schepping (21-22)
[bewerk] Auteur
Over de identiteit van de schrijver Johannes is verschil van opvatting.
- Volgens de traditionele opvatting is de apostel Johannes de schrijver van dit boek, evenals van het evangelie naar Johannes, en de drie brieven van Johannes
- Volgens historisch-kritisch en tekst-kritisch onderzoek zijn er 3 verschillende schrijvers.
[bewerk] Canoniciteit
In de 4e eeuw betwijfelde Johannes Chrysostomos en andere bisschoppen of dit boek in het Nieuwe Testament thuis hoorde, voornamelijk door de problemen die de interpretatie gaf en het gevaar van misbruik. De kerkvader Origenes ging hen voor, hij beschouwde de Openbaring als een verzameling van wilde dromerij, waaruit niemand wijs kan worden. Christenen in Syrië verwierpen het ook omdat het montanisme zich op dit boek baseerde. Het werd uiteindelijk wel in de canon opgenomen, al gebruikt de Oosters-Orthodoxe Kerk het boek niet in de liturgie.
[bewerk] Datering
De traditie dateert het boek in 96 tijdens de regering van keizer Domitianus, hoewel sommigen argumenteren voor een vroegere datum, meestal 68 of 69, tijdens de regering van Nero. Voor de latere datering pleit het getuigenis van de kerkvader Irenaeus, die infomatie ontving van hen die Johannes persoonlijk gekend hadden. Hij schrijft dat de openbaring "niet vreselijk lang geleden gezien" was. Ander bewijs voor de latere datum is van interne aard: het boek zinspeelt op uitgebreide vervolging, die de christenen in Klein-Azië treft. Dat past beter bij de regering van Domitianus dan bij de regering van Nero. Nero's vervolging was geconcentreerd in het gebied rond Rome, terwijl de vervolging van Domitianus door geheel Klein-Azië plaatsvond.
[bewerk] Belangrijke stromingen inzake de interpretatie
Er zijn drie belangrijke scholen voor wat betreft de wijze waarop de symboliek, de beelden en de inhoud van het boek geïnterpreteerd dienen te worden.
- De Bijbelse profetie gedachtenschool ziet de inhoud van het boek, zeker in samenhang met de boeken Daniël, Ezechiël en andere eschatologische delen van de bijbel als een profetie van de eindtijd. Deze school kan verder worden onderverdeeld in:
- een historische of contemporaine of preterische uitleg waarin het boek betrekking heeft op de gebeurtenissen in de eerste eeuw;
- een futuristische of eschatologische visie waarin het boek betrekking heeft op toekomstige gebeurtenissen in de eindtijd;
- een algemeen-historische visie waarin het boek de periode van de eerste eeuw tot de wederkomst omvat;
- een heilshistorische uitleg waarbij elementen uit de contemporaine en de futuristische gecombineerd worden.
- De historisch-kritische benadering, welke dominant werd onder kritische theologen tegen het eind van de 19e eeuw, probeert het boek te begrijpen in het kader van de apokalyptische literatuur, die populair was binnen zowel de christelijke als joodse traditie sinds de Babylonische diaspora, het patroon van het boek Daniël volgend.
- Recentelijk hebben de esthetische en literaire benadering aan populariteit gewonnen, die zich focussen op het boek Openbaring als een literair kunstwerk en verbeelding, het visioen ziend als symbolische afbeelding van tijdloze overwinning van goed over kwaad.
Deze scholen sluiten elkaar niet uit, en veel christenen gebruiken die combinatie van benaderingen die zij nuttig achten.
[bewerk] Externe link
Bijbelvertalingen van de Openbaring van Johannes:
