Ontvoering

Ontvoering is het, tegen iemands zin, wederrechtelijk verplaatsen van een persoon. Wederrechtelijke vrijheidsberoving valt in Nederland onder artikel 282 van het Wetboek van Strafrecht. De term wordt in het algemeen gebruikt wanneer de ontvoerder iemand onttrekt aan zijn vertrouwde milieu en wegvoert naar een onbekende plaats. De term wordt echter ook gebruikt wanneer het erom gaat om iemand (een kind, een sektelid) terug te "ontvoeren" naar zijn oorspronkelijk milieu.

Inhoud

1 Vormen
2 Kinderontvoering
3 Bekende ontvoeringen
- 3.1 Nederland
- 3.2 België
4 Ontvoeringen in Nederland die op tijd zijn verijdeld

[bewerk] Vormen

Ontvoering gepaard gaande met gevangenneming wordt dikwijls gijzeling genoemd. Andere gebruikelijke vormen of termen zijn :

Ontvoering: naar een onbekende plaats.
Gijzeling: de plaats is bekend.
Kaping: gebeurt in voertuig, vaartuig of vliegtuig.
Kidnap: als het een kind betreft.
ouderlijke of parentale ontvoering: wanneer een kind door één van de ouders wordt meegenomen naar een andere staat dan waar de gewone verblijfplaats van het kind is.
Ontvoering uit een sekte: van een persoon die door een sekte is gehersenspoeld en aldus niet meer als wilsbekwaam te beschouwen is (zie ook deprogrammeur).

[bewerk] Kinderontvoering

Ook het verplaatsen van een kind door onttrekking aan het ouderlijk gezag is een vorm van ontvoering. Dit valt onder artikel 279 en 280 van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht. In dit laatste geval treedt in het dagelijkse spraakgebruik, maar ook in de juridische praktijk een merkwaardig fenomeen op. De vader die zijn kind meeneemt zonder toestemming van de moeder, heet (zelfs als hij gezag heeft) dikwijls ontvoerder, terwijl de moeder (zelfs als zij geen gezag heeft) zelden die betiteling krijgt.

In 2005 werden er in Nederland in 113 gevallen kinderen over de grens ontvoerd. Daarbij waren 172 kinderen betrokken. Bij de ontvoeringen naar Nederland toe was in 27 gevallen de moeder de ontvoerder, in 10 gevallen de vader en één keer een ander iemand. Bij ontvoeringen van Nederland naar het buitenland zat 47 keer de moeder erachter, 25 keer de vader en drie keer was het een ander. ( bron Trouw 2006)

Er bestaan internationale regels om kinderontvoering te beëindigen (Haagse conventie).

[bewerk] Bekende ontvoeringen

[bewerk] Nederland

Claudia Melchers (2005)
Reinier Terwindt (2003)
Hans van de Kimmenade (1999)
Hansje Boonstra-Raatjes (1998)
Valérie Albada Jelgersma (1987)
Gerrit-Jan Heijn (1987)
Freddy Heineken (1983)
Ab Doderer (1983)
Toos van der Valk (1982)
Maup Caransa (1977)

[bewerk] België

Nathalie Mahy en Stacy Lemmens (2006)
Zaak-Fourniret (1987-2003 met o.a. ontvoering van Elisabeth Brichet in 1989)
Zaak-Dutroux (1995-1996 - ontvoeringen van Julie Lejeune, Melissa Russo, An Marchal, Eefje Lambrecks, Sabine Dardenne en Laetitia Delhez)
Loubna Benaïssa (1992)
Anthony De Clerck (1992)
Paul Vanden Boeynants (1989)
Guy Cudell (1984)
Baron Charles-Victor Bracht (1978)
Baron Edouard-Jean Empain (1978)