Martin Scorsese
Martin Scorsese (Queens (New York City), 17 november 1942) is een Amerikaans filmregisseur van Siciliaanse afkomst.
Hoewel hij beschouwd wordt als een van de belangrijkste Amerikaanse regisseurs, heeft hij nog nooit een felbegeerde Oscar (Academy Award) ontvangen.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Scorsese studeerde aan de filmschool van de New York University (B.A., Engels, 1964; M.A., film, 1966), waarbij hij korte films maakte waaronder een beroemde getiteld The Big Shave. Hij maakte zijn eerste avondvullende film, Who's That Knocking At My Door? met zijn mede-student Harvey Keitel, en sindsdien raakte hij bevriend met de zogenaamde "movie brats" van de jaren '70: Francis Ford Coppola, Steven Spielberg, George Lucas en Brian De Palma. Het was De Palma die hem introduceerde bij Robert De Niro, met wie hij zeer goed bevriend werd, en met wie hij in vele projecten samenwerkte. Scorsese werkte gedurende deze periode ook als één van de schrijvers van de film Woodstock. In 1972 regisseerde Scorsese Boxcar Bertha voor de bekende B-film-producer Roger Corman, die ook Francis Ford Coppola, James Cameron en John Sayles hun start gaf. Bertha leerde Scorsese hoe hij snel en goedkoop films kon maken, als voorbereiding voor zijn eerste film met De Niro, Mean Streets. Dankzij de invloedrijke filmcriticus Pauline Kael, werd Mean Streets de doorbraak voor Scorsese en De Niro. Actrice Ellen Burstyn koos Scorsese om haar te regisseren in de film Alice Doesn't Live Here Anymore (1974), waarvoor ze een Oscar won als beste actrice. Teruggekeerd naar Little Italy in New York City om zijn eigen etnische wortels te onderzoeken, maakte Scorsese een documentaire over zijn ouders Charles en Catherine Scorsese. De documentaire was getiteld Italianamerican.
Twee jaar later, in 1976, verbaasde Scorsese de filmwereld met Taxi Driver. De film met als sterren Robert De Niro en Jodie Foster in briljante optredens is één van de meest gewelddadige en grimmige verbeeldingen op film van het leven in New York City. Het was ook het begin van een serie samenwerkingen met Paul Schrader. Vijf jaar later, in 1981, werd president Ronald Reagan bijna vermoord door een jongeman die de schuld gaf aan zijn obesessie voor Fosters karakter in deze film.
Taxi Driver ontving vier Oscarnominaties, waaronder voor Beste Film, en het spoorde Scorsese aan om door te gaan met zijn eerste groot-budget-project: New York, New York. Dit muzikaal eerbetoon aan zijn geboortestad was een grote flop, en de tegenvallende ontvangst maakte Scorsese depressief. In deze tijd was hij ook een groot gebruiker van cocaïne. Desalniettemin wist Scorsese de creativiteit te vinden om een van de mooiste films te maken over rock and roll, The Last Waltz (1978), een mooie fotografische documentaire over het afscheidsconcert van The Band. Een andere door Scorsese geregisseerde documentaire (American Boy) verscheen ook in 1978. Een periode van wilde feestjes volgde, die Scorsese's zwakke gezondheid schaadde. Ervan overtuigd dat hij hierna nooit meer een film zou maken, stortte hij al zijn energie in het maken van Raging Bull, dat zijn laatste project zou moeten worden. Raging Bull (uitgebracht in 1980) wordt wereldwijd beschouwd als een meesterwerk en werd gekozen tot beste film van de jaren '80 door het prestigieuze Britse tijdschrift Sight and Sound. De film ontving acht Oscarnominaties, waaronder die van Beste Film, Beste Acteur (Robert De Niro), en voor de eerste keer voor Scorsese voor Beste Regisseur. De Niro won maar Scorsese verloor in het voordeel van Robert Redford. In ieder geval zorgde deze film ervoor dat Scorsese in de filmwereld bleef.
Scorsese maakte halverwege de jaren '80 drie "mindere" films: The King of Comedy, After Hours, en The Color of Money. In de laatste film waren de hoofdrollen weggelegd voor Paul Newman en Tom Cruise, met een Oscar voor Newman, en het gaf Scorsese de financiële mogelijkheid om een lang gekoesterde wens te vervullen: The Last Temptation of Christ.
Scorsese filmde The Last Temptation of Christ met een laag budget, wetende dat de film controversieel zou zijn en waarschijnlijk geen kaskraker zou worden. Hij had echter de woede die deze film verzoorzaakte niet voorzien. Wereldwijde protesten tegen (en enkele voor) de film zorgde voor het schoolvoorbeeld van een publiek protest tegen een film. Scorsese ontving voor deze film zijn tweede nominatie voor Beste Regisseur voor de Oscar, maar de prijs ging dit keer naar Barry Levinson. De steun voor de film van belangrijke politieke figuren zorgde ervoor dat Scorsese geen outcast werd in Hollywood, en het gaf hem de moed om Goodfellas te filmen, die zijn meest geziene film zou worden (en waarschijnlijk ook zijn grootste kaskraker).
[bewerk] Privéleven
Scorcese is 5 keer hertrouwd. Zijn 5 (ex-)vrouwen zijn Laraine Brennan, Julia Cameron, Isabella Rossellini, Barbara De Fina en zijn huidige vrouw Hellen Morris. Scorcese heeft 3 kinderen van 3 verschillende vrouwen. Bekende bijnamen van Scorcese zijn Marty en Iza. Scorsese is klein van gestalte, 1,63 m, en heeft astma.
[bewerk] Filmografie
[bewerk] Als regisseur
- Who's That Knocking at My Door? (1967)
- Boxcar Bertha (1972)
- Mean Streets (1973)
- Italianamerican (1974)
- Alice Doesn't Live Here Anymore (1974)
- Taxi Driver (1976)
- New York, New York (1977)
- The Last Waltz (1978)
- American boy (1978)
- Raging Bull (1980)
- The King of Comedy (1983)
- After Hours (1985)
- The Color of Money (1986)
- The Last Temptation of Christ (1988)
- New York Stories (1989)
- Goodfellas (1990)
- Made in Milan (1990)
- Cape Fear (1991)
- The Age of Innocence (1993)
- Casino (1995)
- Kundun (1997)
- Bringing Out the Dead (1999)
- Il mio viaggio in Italia (1999)
- Gangs of New York (2002)
- Feel Like Going Home (2003)
- The Aviator (2004)
- No direction home (2005)
- The Departed (2006)
- The Rise of Theodore Roosevelt (2007)
[bewerk] Als acteur
- Italianamerican (1974)
- Taxi Driver (1976)
- American boy (1978)
- The King of Comedy (1983)
- Pavlova: A Woman for All Time (1983)
- After Hours (1985)
- Guilty by suspicion (1991)
- Quiz Show (1994)
- Con los ojos cerrados (1995)
