Luchtafweergeschut
Een luchtafweergeschut is een militaire installatie die kan bestaan uit groot kaliber machinegeweren tot snelvuurkanonnen. Het luchtafweergeschut staat meestal op de grond en dient om vijandelijke vliegtuigen neer te halen. Dit wapen is tijdens de Eerste Wereldoorlog ontwikkeld en is uit de Tweede Wereldoorlog hier bekend geworden onder de Duitse naam FlaK (afkorting voor "Flug-" of "Fliegerabwehrkanone").
Luchtafweergeschut is in vele varianten gemaakt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest het geschut nog handmatig worden gericht. Om 's nachts de vijandelijke toestellen te kunnen volgen werd een grote schijnwerper gebruikt. Tegenwoordig worden voor het uitschakelen van vliegtuigen geleide wapens ingezet.
Vaak is het luchtafweergeschut mobiel, zodat het steeds op andere plaatsen kan worden ingezet, en ook gemakkelijker kan worden verstopt. Dit om te voorkomen dat de vijand het luchtafweergeschut bombardeert.
Soms ook werd het geschut geïnstalleerd op hoge gebouwen. Een voorbeeld is het GEB-gebouw in Rotterdam-West. Dat was in 1931 al het hoogste kantoorgebouw van Nederland, maar in de jaren 40-45 maakten de Duitsers het nog zeven meter hoger. Door de hogere positie kon het horizontale bereik van de projectielen belangrijk toenemen.
