Jan Lammers

Jan Lammers (2 juni 1956, Zandvoort) is een Nederlands autocoureur, wiens bijnaam Jantje luidt.

Als kind werkt Lammers op de anti-slipschool van de tijdens zijn leven al legendarische autocoureur Rob Slotemaker. Al snel mag Lammers als baanspuiter en autowasser zijn kunsten vertonen op de gladde baan naast het circuit van zijn woonplaats. Slotemaker ziet het talent van zijn pupil, die uitgroeit tot het boegbeeld van de school. Hoewel hij amper boven het stuur uitkomt, wint Lammers in 1972 de racecursus van Zandvoort en is hij klaar voor zijn debuut in de autosport.

Als 16-jarige, nog zonder rijbewijs, rijdt Lammers zijn eerste race, en is hij direct een sensatie. Hij wint met de Simca van mentor Slotemaker direct zijn allereerste race in de Groep 1 toerwagens.

Lammers wordt gezien als de meest veelzijdige coureur die Nederland rijk is. Naast de Formule 1 en de Sportcars heeft hij nog heel veel andere klasses succesvol gereden.

[bewerk] Formule 1

Lammers debuteert in 1979 op 22-jarige leeftijd in de Formule 1. Zijn beste resultaat in 1979 in een race is zijn 9e plaats op Montréal. In 1980 rijdt Lammers in de ATS-Ford naar de vierde startplaats voor de Grand Prix van Amerika op Long Beach; nog altijd beste startpositie van een Nederlandse Formule 1 coureur (na 100 meter racen is het over door een gebroken steekas). Later dat seizoen moet Lammers plaatsmaken voor de weer fitte Marc Surer en gaat nog rijden voor Ensign, maar omdat hij daar in een slechte auto rijdt kan hij zich slechts drie keer kwalificeren voor de race.

In 1981 komt onze landgenoot bij hetzelfde team niet echt uit de verf en ziet in San Marino ineens een nieuwe teamgenoot aan zijn zijde -ABBA-drummer Slim Borgudd- die later ook het kopmanschap bij het team zal overnemen waarna Lammers het veld moet ruimen. Hij keert tijdens de Grand Prix van België 1982 terug in de Formule 1, maar stapt noodgedwongen opnieuw in een kansloze auto. In het turbulente jaar 1982 lijkt Lammers carrière een nieuwe wending te krijgen als Renault-rijder Alain Prost zich bij een crash op Monaco blesseert. De eventuele vervanging van de Fransman door Lammers vind geen doorgang als deze in Detroit met zijn Theodore in de muur smakt en daarbij zelf een duim breekt. Lammers rijdt dat jaar op Zandvoort zijn laatste Grand Prix.

In 1992 gebeurt iets unieks: Lammers' comeback in de Formule 1, tien jaar na zijn laatste Grand Prix. Twee dagen voor de eerste race van het F1 seizoen van 1993 raakt het noodlijdende March-team in de problemen als Ilmor weigert het team motoren te leveren. Lammers staat langs de kant en het team gaat uiteindelijk failliet.

[bewerk] Sportcars

Niet langer bereid om met een slechte auto in de Formule 1 te rijden, stapte Lammers in 1983 over op de Sportcars.

Op Le Mans schrijft hij 1988 samen met Andy Wallace en Johnny Dumfries racehistorie: hij zit 13 van de 24 uur achter het stuur, verslaat de sinds 1982 ongeslagen Porsches en weet de SilkCut Jaguar ondanks een kapotte versnellingsbak als eerste over de finish te brengen. Het is de eerste overwinning voor Jaguar sinds 1957. Lammers wordt in Engeland dan ook ontvangen op het Koningshuis en krijgt, net als Enzo Ferrari en Juan Manuel Fangio, de zelden aan buitenlanders uitgereikte titel Honorary Member of the BRDC.

In 1999 begint Lammers zijn eigen Sportcars-team: Racing for Holland. In 2002 en 2003 wint hij, samen met zijn protégé Val Hillebrand, met zijn eigen team de FIA Awards voor zijn wereldtitels in het sportwagen kampioenschap.

In 2005 leidt Jan Lammers het Nederlands A1-GP team A1 Team The Netherlands, met Jos Verstappen als coureur en Jeroen Bleekemolen als reservecoureur. Hij rijdt zelf in de zogenaamde Grand Prix Masters