Ischa Meijer
Israël Chaim (Ischa) Meijer (Amsterdam, 14 februari 1943 – aldaar, 14 februari 1995) was een Nederlandse journalist, toneelschrijver, filmacteur en televisiepresentator van Joodse afkomst. Samen met zijn ouders overleefde hij het concentratiekamp Bergen-Belsen.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd
Ischa Meijer werd geboren als oudste kind van de historicus en hebraïst Jaap Meijer en Liesbeth Voet. Als baby werd hij met zijn ouders naar het concentratiekamp Bergen-Belsen gedeporteerd. Het gezin overleefde de oorlog en vestigde zich in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt waar nog dochter Mirjam en zoon Job werden geboren. Begin jaren vijftig volgde, uit vrees voor het communisme een emigratie naar Paramaribo. De Meijers konden er niet aarden en keerden na enkele jaren terug naar Amsterdam. Ischa groeide op in een neurotisch gezin waarin hij emotioneel en lichamelijk werd mishandeld, en werd op zijn achttiende het huis uitgezet. Ook met zijn broer en zus verbraken de ouders later het contact.
[bewerk] Carriere
Hij werd journalist bij De Nieuwe Linie en later bij de Haagse Post, Nieuwe Revu en Vrij Nederland met uitgebreide, vaak onthullende interviews. Die, zoals hij en anderen bevestigden, vaak meer over hemzelf -althans de houding van zichzelf ten opzichte van de buitenwereld- handelden, als over de door hem geïnterviewden. Bij de Haagse Post had hij aanvankelijk alleen een theaterrubriek (waarin hij het woord actreutel uitvond), maar vanaf 1975 was hij vaste medewerker. In juni 1984 verscheen in Vrij Nederland een geruchtmakend interview van Meijer met Bram Peper en diens toenmalige echtgenote, waarin het echtpaar zich volledig liet gaan. Meijer gebruikte in die tijd het full quote interview, een stijl die hij van Willem Wittkampf had afgekeken. Zijn eerdere interviews waren traditioneler.
[bewerk] Radio en TV
Verder presenteerde hij op de radio een live-programma vanuit café Eik en Linde in Amsterdam: Een Uur Ischa, later werd dit Een Dik Uur Ischa. Ischa begon het programma altijd met een chanson. Bij dit programma was ook de VPRO-stem Cor Galis aanwezig.
Bij televisieomroep RTL 5 heeft hij enige jaren een late-evening programma gepresenteerd.
[bewerk] Auteur en acteur
Daarnaast had hij van begin jaren negentig tot zijn dood een dagelijkse column in Het Parool, onder de titel De Dikke Man.
Naast interviewer was Meijer toneelschrijver, en vervolgens werd hij ook acteur. Zijn voorstelling Izzy M. was met name in Duitsland erg populair, en hij speelde in de eerste helft van de jaren tachtig in drie films.
[bewerk] Relaties
Meijer had diverse relaties, ging daarnaast vreemd, en bezocht prostituées, over wie hij in 1980 het boekje Hoeren schreef. In de jaren tachtig had hij een verhouding met Jenny Arean, die hij aanmoedigde een solotheaterprogramma op te zetten. In de jaren voor zijn dood woonde hij samen met Connie Palmen, die over hun relatie het boek I.M. (1998) schreef.
[bewerk] Erkenning
Zijn hele leven bleef hij op zoek naar de erkenning die zijn getraumatiseerde ouders hem nooit hadden kunnen geven. Toen zijn moeder in 1993 ernstig ziek werd, mochten Meijer en zijn zuster en broer geen afscheid komen nemen. Enkele weken na haar dood stierf ook de vader. Begin februari 1995 was de erfenis verdeeld.
Een week later overleed Ischa Meijer op zijn 52-ste verjaardag aan een hartaanval terwijl hij op weg was naar zijn koffiehuis. Hij liet een zoon achter (Jeroen), en een dochter (Jessica). Aan zijn dood werd door kranten, radio en televisie veel aandacht besteed.
Dat jaar kreeg hij postuum de Zilveren Reissmicrofoon. Behalve I.M. van Connie Palmen verscheen er nog een boek over hem, Mijn broer Ischa, geschreven door zijn zuster Mirjam (1997). Ook in Palmens roman Geheel de Uwe speelt Ischa, dit keer op de achtergrond, een grote rol.
Kees de Groot van Embden maakte over Meijer de documentaire Ik hou van mij die op 14 februari 2005 werd uitgezonden.
