Hugo de Vries
Hugo de Vries (Haarlem, 16 februari 1848 - Lunteren, 21 mei 1935) was een Nederlands bioloog.
Aan het begin van zijn studie in 1869 aan de Rijksuniversiteit van Leiden kreeg hij een gouden medaille uitgereikt voor zijn antwoord op een prijsvraag van de Rijksuniversiteit van Groningen over de invloed van de temperatuur op plantenwortels.
Hij was hoogleraar in de plantkunde aan de Universiteit van Amsterdam en in 1901 één van de drie herontdekkers van de Wetten van Mendel. De andere twee waren de Duitser Carl Correns en de Oostenrijker Erich von Tschermak. Deze herontdekkers waren de grondleggers van de moderne evolutiebiologie. Hugo de Vries is beroemd geworden door zijn mutatietheorie en de door hem geïntroduceerde begrippen mutatie en gen. Hij noemde in eerste instantie de dragers van de erfelijke eigenschappen pangenen naar aanleiding van de pangenesis-hypothese van Darwin. Darwin ging uit van het idee dat er geleidelijke veranderingen optreden onder invloed van het milieu. De theorie van Darwin heeft in Rusland nog zeer lang standgehouden. Uit het begrip pangenen is uiteindelijk het begrip gen ontstaan.
In 1993 werden 394 brieven van Hugo de Vries in Groningen teruggevonden, die hij schreef aan zijn collega Jan Willem Moll. De eerste stamt uit 1872.
Verscheidene studenten van Hugo de Vries zijn later hoogleraar geworden, zoals F.A.F.C. Went, H.M. Quanjer, J.M. Janse, H.P. Wijsman en Th. Weevers.
Inhoud |
[bewerk] Duitsland
In 1875 werd hem het hoogleraarschap aan de op te richten Landwirtschaftliche Hochschule in Berlijn aangeboden door het Pruisische Ministerie van Landbouw. Hij verhuisde naar Würzburg en ging onderzoek doen aan rode klaver, aardappel en suikerbiet. Omdat de stichting van de Hochschule in Berlijn uitbleef werd hij in 1877 privaatdocent in de fysiologie van cultuurplanten aan de Königlichen Vereinigten Friederichs Universiteit van Halle-Wittenberg. Bij zijn aantreding schreef hij een artikel over zijn onderzoek naar osmose en plasmolyse bij de plantencel. Nog geen jaar later keerde hij naar Nederland terug en werd lector in de experimentele plantenfysiologie aan de Universiteit van Amsterdam.
[bewerk] Universiteit van Amsterdam
Nog in hetzelfde jaar van zijn benoeming tot lector werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar in de fysiologie en de anatomie gevolgd in 1881 tot de benoeming van gewoon hoogleraar. Zijn oratie in 1878 ging over 'De ademhaling der planten'. Vanaf 1880 gaf hij college over o.a. de variabiliteit van planten. Als hoogleraar gaf hij vooral college in de medicijnen en de farmacie.
Hij werkte in de Hortus Botanicus Amsterdam en werd in 1896 tevens directeur hiervan. Onder zijn leiding werd de Hortus sterk uitgebreid.
In 1906 schreef hij in de Franse taal een artikel over de theorie van Darwin en de landbouwkundige selectie. ('La theorie darwinienne et la selection en agriculture').
Hugo de Vries ging in 1918 op zeventig jarige leeftijd met emeritaat en hield een afscheidscollege over 'Van amoebe tot mensch'. Hij ging in Lunteren wonen en kruiste daar verder met de teunisbloem.
[bewerk] Mutatietheorie
In 1901 en 1903 schreef Hugo de Vries de twee delen van het boek 'Die Mutationstheorie'
In 1907 publiceerde hij zijn boek 'Het veredelen van Kultuurplanten' in het Engels, dat door P.G. Buekers vertaald werd in het Nederlands en dat een jaar later verscheen.
Hugo de Vries heeft veel onderzoek gedaan aan de Grote teunisbloem. Hij vond bij deze plant sprongsgewijze veranderingen en dacht dat hij met mutaties te maken had, maar in werkelijkheid bleken deze veranderingen te ontstaan door de speciale chromosoomparing en recombinatie van deze plant. Bij de recombinatie worden de chromosomen van de moeder- en van de vaderplant opnieuw verdeeld.
Bij andere gewassen, speciaal de zelfbevruchters, zat hij wel op het goede spoor van de erfelijkheidsleer. Bij de vererving bij de kruisbevruchters zat hij echter in het algemeen ook niet op het juiste spoor.
