Howard Carter

Howard Carter (9 mei 1874 – 2 maart 1939) was vanaf 1899 inspecteur-generaal van de monumenten van Opper-Egypte. Hij werd wereldberoemd door de ontdekking van het graf van de Egyptische farao Toetanchamon.

Carter deed veel opgravingen in Egypte, waarmee hij begon op 17-jarige leeftijd in 1891. Hij werkte toen aan de opgraving van Basi Hassan, de graven van de prinsen uit het middenrijk, rond 2000 voor Christus. Later nam de egyptoloog professor W.M. Flinders Petrie de jonge Carter onder zijn hoede.

In 1899 werd Carter een baan aangeboden door de Egyptische Oudheidkundige dienst. In 1905 nam hij daar ontslag vanwege een conflict.

Verschillende moeilijke jaren volgden, totdat Carter in 1907 werd voorgesteld aan Lord Carnarvon (George Herbert, de 5de Earl van Carnarvon), een amateur egyptoloog die graag de fondsen fourneerde die noodzakelijk waren om Carters werk voort te zetten. Al gauw kreeg Carter de leiding over alle opgravingen van Lord Carnarvon.

Lord Carnarvon financierde Carters zoektocht naar de tombe van de tot dan toe onbekende farao Toetanchamon, wiens bestaan Carter had ontdekt. Op 4 november 1922 ontdekte Carter de tombe, die de tot dan toe enige niet door grafrovers geplunderde tombe in de Vallei der Koningen in de omgeving van Luxor bleek te zijn. Op 16 februari van het volgende jaar opende Carter de grafkamer en zag hij voor het eerst de sarcofaag van Toetanchamon.

Na de inventarisatie van alle vondsten trok Carter zich terug uit de archeologie en werd hij verzamelaar. Carter stierf in 1939 op 65-jarige leeftijd. De relatief hoge leeftijd van Carter ziet men als bewijs dat Carter niet getroffen is door de vermeende vloek van de farao, die andere leden van de opgravingsploeg zou hebben getroffen.

[bewerk] Werk

• The Tomb of Tut-ankh-amen, vol. I (i.s.m. A.C. Mace), II en III (1923-33)