Herman Bavinck
Prof. dr. Herman Bavinck (13 december 1854 – 29 juli 1921) was een Nederlands predikant, theoloog en politicus. Samen met dr. Abraham Kuyper was hij een van de grondleggers van de Gereformeerde Kerken in Nederland.
Zijn belangrijkste werk is een vierdelige dogmatiek: "Gereformeerde Dogmatiek" waarvan het eerste deel verscheen in 1895. De laatste door Bavinck bijgewerkte druk van dit handboek verscheen in de jaren 1906-1911. De dogmatiek biedt een overzicht van de bijbelse leer vanuit gereformeerd perspectief. Vooral op het terrein van de inspiratie van de Bijbel ging Bavinck in zijn dogmatiek nieuwe wegen. Hij ontwikkelde de gedachte van de organische inspiratie van de Bijbel. Met deze gedachte probeerde hij het goddelijke gezag van de Bijbel te laten sporen met de ontwikkelingen in de bijbelwetenschap. De oude opvattingen over inspiratie van de Bijbel noemde hij mechanisch.
Professor Bavinck heeft in zijn latere leven ook veel geschreven over pedagogische vraagstukken. Hij was ook hoogleraar aan de Vrije Universiteit en in zijn latere leven lid van de Eerste Kamer van de Staten Generaal.
Bavinck was een man met een brede blik. In tegenstelling tot veel van zijn partijgenoten en mede kerkleden, had hij veel contact met andersdenkenden. Erg bekend is zijn rectorale rede over "De katholiciteit van christendom en kerk" uit 1888. In deze rede stelt Bavinck dat de kerk in haar zichtbare gestalte pluriform is vanwege ons beperkt verstaan van de dingen van de bijbel.
Het einde van zijn leven werd gekenmerkt door een zeker isolement. Bepaalde ontwikkelingen rond het gezag van de bijbel in de Gereformeerde Kerken in Nederland gaven hem zorgen.
[bewerk] Familie
Hij was een zoon van Jan Bavinck die predikant was, een broer van Coenraad Bernardus Bavinck die ook predikant was. Johan Herman Bavink, missioloog en hoogleraar, was een oom
[bewerk] Publicaties
- Bremmer, R.H. - Herman Bavinck als dogmaticus - Kampen 1961
