Henri Dunant

Jean Henri Dunant (Genève, 8 mei 1828 — Heiden, 30 oktober 1910), in zijn latere leven in het Engels Henry Dunant genoemd, was een Zwitsers bankier, mede-auteur van het YMCA-handvest en oprichter van het Rode Kruis. Hij ontving de Nobelprijs voor de Vrede in 1901.

Tijdens een zakenreis op weg naar Keizer Napoleon III was Dunant in juni 1859 getuige van een veldslag tussen de Oostenrijkers en de Fransen nabij Solferino, Italië. Geschokt door het menselijk leed mobiliseerde hij de plaatselijke bevolking om hulp te verlenen aan vriend en vijand. Henry Dunant hielp elke soldaat ongeacht de nationaliteit. Tot zijn helpers legde hij zijn zienswijze uit als "tutti fratelli" (wij zijn allemaal broeders van elkaar).

Terug in Genève schreef hij Denkend aan Solferino. Op eigen kosten publiceerde hij in 1862 het boek, waarin hij de suggestie deed een organisatie van vrijwilligers op te richten die in oorlogstijd hulp kon bieden aan de gewonden.

Graf van Henry Dunant

Na veel lobbywerk in geheel Europa richtte hij in 1863 samen met Generaal Dufour, Dr. Louis Appia, Dr. Theodore Maunoir en Gustave Moynier het Comité van Vijf op. Deze club trof alle voorbereidingen voor een vergadering op 23 oktober 1863 die leidde tot de Eerste Conventie van Genève op 22 augustus 1864. Tijdens die conventie werden met vertegenwoordigers van 16 regeringen afspraken gemaakt over de behandeling van oorlogsslachtoffers en bescherming van gewonde soldaten en medische ploegen. Verder werd het Rode Kruis er opgericht en werd het Rode Kruis erkend als beschermend embleem.