Geocaching
Geocaching is een buitensport en spel, waarbij gebruik wordt gemaakt van een GPS-ontvanger om ergens ter wereld een zogenaamde geocache (schat) te vinden. Een cache is in het algemeen een kleine waterdichte doos, voorzien van een logboek en de "schat" (ook wel "goodies", ruilspulletjes die voor kleine kinderen erg leuk kunnen zijn). Na het verstoppen van de schat maakt de plaatser de locatie bekend aan andere geocachers, meestal via internet. Anderen kunnen bij het vinden van de schat vaak items ruilen en/of toevoegen. In de schat is altijd een logboek aanwezig, waar de vinder zijn naam achter kan laten. Het is ook de bedoeling dat de vinder op de website van de betreffende schat een bericht achter laat, ook als het niet is gelukt de schat te vinden.
Wanneer men coördinaten uitwisselt is het belangrijk te weten in welk systeem de GPS werkt. Doorgaans is een GPS ingesteld op WGS84, hetgeen afwijkt van de Nederlandse Bessel-coördinaten of de RD-coördinaten. Om de coördinaten om te rekenen zijn er verschillende omrekenroutines te vinden op internet.
De sport Geocaching werd mogelijk door het uitzetten van Selective Availability van het Global Positioning System op 1 mei 2000. De eerste gedocumenteerde cache is geplaatst op 3 mei 2000 door Dave Ulmer. De locatie werd bekendgemaakt in de usenet nieuwsgroup sci.geo.satellite-nav. Op 6 mei 2000 was de cache twee maal gevonden.
Geocaching groeit over de hele wereld razendsnel, ook in Nederland. Op 2 maart 2006 waren er in Nederland 2413 actieve caches verborgen en geregistreerd op Geocaching.com, de grootste geocaching-database die er op internet te vinden is. Het aantal in Nederland geregistreerde deelnemers was op die datum: 7744.
Inhoud |
[bewerk] Typen caches
Naast heel eenvoudige caches, waarbij de gebruiker rechtstreeks op de juiste locatie af kan lopen, zijn er ook veel caches die ingewikkelder in elkaar zitten en waarbij eerst een soort speurtocht gelopen moet worden. Voor veel cachers gaat het daarom nog niet eens zozeer om de cache zelf, maar meer om de tocht en het ontdekken van mooie locaties in de natuur of in steden.
Caches kunnen in de volgende soorten worden onderverdeeld. De belangrijkste soorten zijn:
- Traditionele caches. De meest eenvoudige soort waarbij de eindlocatie al staat vermeld op internet. De cacher voert de coördinaten in en kan op weg gaan. De schat bestaat uit tastbare spulletjes, vaak speelgoed.
- Multicaches. Bij deze caches is alleen de start-locatie gegeven, waar door zoeken of het oplossen van een opdracht de coördinaten van de cache (of een volgend tussenpunt) gevonden kunnen worden. De schat bestaat uit tastbare spulletjes, vaak speelgoed.
- Mystery cache. Bij deze caches is niet de locatie van de cache aangegeven, maar enkel een referentiepunt in de buurt. Door vooraf allerlei puzzels of opdrachten op te lossen kan de echte locatie gevonden worden.
De volgende soorten bestaan nog wel maar kunnen niet meer nieuw aangemaakt worden:
- Virtuele cache. Op sommige plaatsen is het niet mogelijk of toegestaan een fysieke cache te verstoppen. Een virtuele cache is dus alleen een locatie. Deze caches worden meestal als 'gevonden' beschouwd als de cacher een vraag over de locatie kan beantwoorden of een foto kan tonen.
- Webcam cache. De bedoeling is herkenbaar (met gps zichtbaar) in beeld van een bepaalde webcam te gaan staan en als bewijs het plaatje van de webcam bij het log te voegen.
[bewerk] Omstreden
De groeiende populariteit van geocaching zorgt ook voor problemen. In veel natuurgebieden is het bijvoorbeeld verboden dingen te begraven of buiten de paden te lopen. In het begin was het aantal geocachers zo beperkt dat dit onopgemerkt toch kon gebeuren, maar het groeiende aantal cachers leidt soms tot verstoring van bijzondere natuurgebieden. Over het algemeen hoeft er daarom niet of nauwelijks meer van paden worden afgeweken. Werkelijk begraven komt voor zover bekend nog maar bij een cache in Nederland voor, de rest is zonder natuurverstoring te voorschijn te halen.
Sommige natuurbeschermers zien geocaching het liefst verboden. Steeds vaker zoekt men echter de weg van het overleg en zo komt langzamerhand meer duidelijkheid wat wel en niet kan en mag. Zo is er bijvoorbeeld veel overleg tussen de geocaching-gemeenschap en Staatsbosbeheer. Een belangrijke regel hierbij is dat er altijd toestemming gevraagd moet worden aan de eigenaar / beheerder van het natuurgebied waarin de cache geplaatst wordt. Aan de andere kant zijn er een steeds kleiner wordend aantal geocachers die niets van regels of contact met natuurbeschermingorganisaties moeten hebben, deze zogenaamde kaboutercaches zijn uitsluitend op alternatieve sites te vinden.
Staatsbosbeheer heeft overigens in een aantal natuurgebieden zelf GPS-routes uitgezet die ook op de diverse geocaching-sites worden weergegeven.
[bewerk] De Schat
De schat (of: stash) is vaak een doos waarin zich allerlei items bevinden (niet bij alle typen caches). De vinder kan zo items ruilen en/of toevoegen. Het is niet de bedoeling enkel items weg te nemen, want dan komt de schat droog te staan. De items zijn vaak kleine, goedkope hebbedingetjes zoals een autootje, een sleutelhanger of ander speelgoed.
Op sommige plaatsen, vooral in steden, is geen ruimte om een grote doos te plaatsen. Dan wordt gebruikgemaakt van een doosje van een filmrolletje. In zo'n microcache is alleen ruimte voor een logboek.
Naast het groot aantal onbekende items in een schat, zijn er ook items die geregistreerd worden. Deze zogenaamde travelbugs hebben een uniek identificatie-nummer waarmee de reis van het item via internet gevolgd kan worden. De meeste travelbugs hebben een bepaald doel meegekregen. Vaak is dat: zo veel mogelijk landen bezoeken. Het is de bedoeling dat een travelbug nadat hij gevonden is binnen een aantal weken weer in een andere schat wordt geplaatst. Hierdoor blijft de travelbug in het spel en kunnen anderen hem ook vinden.
[bewerk] Zie ook
- Vossenjacht (doorverwijspagina)
[bewerk] Externe links
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Geocaching op Wikimedia Commons. |
