Franse kolonisatie van Noord-Amerika
De Franse kolonisatie van Noord-Amerika had voornamelijk plaats in de 17e eeuw, met als motivering de handel in vachten en suiker. De eerste vestigingspoging vond plaats in 1564 op de plek van het huidige Jacksonville in Florida, maar een interventie van de Spanjaarden maakte hier een eind aan. Succesvollere pogingen werden ondernomen in 1598 en 1604, toen dorpen werden gebouw in het huidige Nova Scotia.
Tot de herroeping van het Edict van Nantes in 1685 door koning Lodewijk XIV, stond de handel in bevervachten met de Huron en Iroquois-indianen centraal. Na de afschaffing van de godsdienstvrijheid vluchtten grote groepen Hugenoten via de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden naar Amerika, en vestigden zich rond de Nederlandse kolonie van Nieuw Amsterdam. Intussen had Frankrijk Louisiana opgeëist, een gebied dat liep vanaf de Golfkust tot aan Canada. De grensgebieden met Britse kolonieën zorgden voor spanningen, die uiteindelijk leidden tot de Franse en Indiaanse oorlogen; deze reeks van vier oorlogen werd in 1763 definitief beslist met de Vrede van Parijs, ten gunste van Groot-Brittannië en Spanje. Frankrijk verloor al haar gebieden in Noord-Amerika. Een deel van de oude kolonieën werd in 1800 door Spanje teruggeven aan de Fransen door middel van het Verdrag van San Ildefonso, maar Napoleon werd door de Britse marine gedwarsboomd toen hij probeerde voorraden naar het gebied te sturen. Daarom werd de kolonie in 1803 onder de bepalingen van de Louisiana Purchase verkocht aan de Verenigde Staten van Amerika voor vijftien miljoen dollar.
[bewerk] Gerelateerde onderwerpen
- Nieuw-Frankrijk
- Britse kolonisatie van Noord-Amerika
- Québec (provincie)
- Franse en Indiaanse oorlogen
[bewerk] Naslagwerk
- Sabra Holbrook, The French Founders of North America and Their Heritage; New York City 1976 (ISBN 0-689-30490-0)
