Etnisch-culturele minderheid
Een ethnisch-culturele minderheid is een duidelijk onderscheiden bevolkingsgroep die een minderheid vorm in het land of staat waarin ze verblijft. Doorgaans wordt hiermee verwezen naar recente en minder recente immigranten die verspreid wonen in deze staat.
De ethnisch-culturele minderheden worden dikwijls genoemd naar hun resepctieve landen vanafkomst. Zo spreekt men over Turken voor de in Nederland of Duitsland wonende mensen van Turkije afkomst, zelfs al hebben die in Nederland wonende Turken de Nederlandse nationaliteit.
Deze term dekt in hoge mate dezelfde groepen als allochtonen. Die groep is echter beduidend ruimer dan immigranten omdat deze laatste enkel slaat op de zogenaamde eerste generatie, daar waar de ethnisch-culturele minderdeden ook hun afstammelingen omvatten. Algemeen wordt aangenomen dat de ethnisch-culturele minderdeden daarom alle imigranten én hun nakomelingen omvatten zolang deze laatsten zich expliciet als dusdanig beschouwen. Een nakomeling die zich sterker identificeert met het land waarin hun woont dan met het land van afkomst van zijn (voor)ouders valt hier dus buiten.
In vele staten verenigen de ethnisch-culturele minderdeden zich voor hun politieke organisatie en belangenbehartiging. Zo vertegenwoordigt het Vlaamse Minderhedenforum een 15-tal federaties van verenigingen van ethnisch-culturele minderheden waaronder Marokkanen, Turken, Italianen, Latijns-Amerkanen, Russen en ettelijke andere. In Vlaanderen noemt men deze groepen ook wel allochtonen of nieuwe Vlamingen.
In vele democratische staten bestaat er een specifiek beleid voor de ethnisch-culturele minderheden.
Een ethnisch-culturele minderheid mag niet verward worden mt historische minderheden. Deze laatsten verblijven reeds zéér lang op het gebied waar ze nu ook nog wonen. Typisch maken ze lokaal, binnen een kleiner deel van de betrokken staat, wel een meerderheid uit. Denk aan de Catalanen en de basken in Spanje, aan de Schotten in Groot-Brittanië en aan de Bretoenen in Frankrijk.
