Ernst Heinrich Kossmann

Ernst Heinrich Kossmann (Rotterdam, 31 januari 1922 - Groningen, 8 november 2003) was een Nederlands hoogleraar Geschiedenis na de Middeleeuwen aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Kossmann was de zoon van de geleerde bibliothecaris van de Gemeentebibliotheek te Rotterdam, F.H. Kossmann. Hij doorliep het Erasmiaans Gymnasium. Toen hij eindexamen had gedaan, was inmiddels de oorlog uitgebroken. Aangezien de universiteiten alras sloten, besloot Kossmann een acte te halen om Nederlands te kunnen doceren. Deze opleiding zou hij niet afmaken. Door de Duitse bezetter werd hij, als zoon van een welgestelde Nederlander, eerst opgepakt en naar het kamp Vught gebracht. Later werd hij tewerkgesteld in Duitsland.

Na de oorlog studeerde hij geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Leiden. Daar promoveerde hij in 1953 op La Fronde, een Franse opstand uit de zeventiende eeuw, die zich met name richtte tegen Mazarin. Vevolgens was hij enkele jaren hoogleraar Nederlandse Geschiedenis in Londen, alvorens de leerstoel in Groningen te aanvaarden.

Naast zijn leermeesterschap en zijn vele publicaties (met name over politieke theorie) is het grote werk De Lage Landen (over de geschiedenis van Nederland en België in onderling verband) het hoogtepunt uit zijn oeuvre. Kossmann schreef dat in het Engels en vertaalde het daarna in het Nederlands. Het was bedoeld voor - en kreeg - een internationaal publiek. Kossmanns reeds indrukwekkende reputatie als groot en erudiet geleerde werd daarmee wereldwijd. E.H. Kossmann was de tweelingbroer van de schrijver Alfred Kossmann.