Erich Hartmann
Erich Alfred "Bubi" Hartmann (Weissach bij Stuttgart, 19 april 1922 - Weil im Schönbuch, 20 september 1993) was een Duitse oorlogsvlieger uit de Tweede Wereldoorlog.
Erich Hartmann is één van de meest succesvolle gevechtspiloten aller tijden. Tijdens zijn luchtvaart carrière schoot Hartmann ruim 352 gevechtsvliegtuigen neer, een ongeëvenaard record.
Hij vloog tijdens de Tweede Wereldoorlog verkenningsvluchten boven Rusland en de Oekraïne. Later, in de laatste maanden van de oorlog, voerde hij jachtvluchten uit op Amerikaanse bommenwerpers die Duitse steden en fabrieken bombardeerden. Hartmann werd onderscheiden met het "ridderkruis met eikenbladen, zwaarden en diamanten" van het IJzeren Kruis, de hoogste Duitse onderscheiding.
Hartmann behaalde met zijn toestel extreem veel overwinningen, al moet gezegd worden dat Hartmann het moest opnemen tegen technisch zwakke en slecht bewapende Russische bommenwerpers. Toestellen die gevlogen werden door nauwelijks opgeleide piloten. Hoewel Hartmann met 352 toestellen de meeste overwinningen boekte, wordt hij daarom niet gezien als de beste jachtpiloot. Dat is volgens velen Hans Joachim Marseille met 158 overwinningen.
[bewerk] Het begin
Hartmann was een jong en zeer getalenteerd persoon die al op jonge leeftijd geobsedeerd was door luchtvaart. In 1942 kwam hij in dienst van de Luftwaffe. Na een korte opleiding kreeg hij zijn vliegbrevet. In 1943 werd hij meteen na zijn opleiding naar Rusland gestuurd en vloog daar in het toestel waarmee hij de gehele oorlog zou vliegen: een groen geschilderde Messerschmitt Bf 109, met op de zijkant een vuurrood hart getekend waarin stond Liebe Jotta, de naam van Hartmann's vrouw. Ook hield Hartmann trots het aantal luchtoverwinningen bij die hij als kruisjes tekende op de staart van zijn vliegtuig.
Het begin van Hartmann's carrière verliep niet gemakkelijk. In het begin werd hij een paar keer neergeschoten en het lukte hem steeds maar niet om een vijandig toestel neer te halen. Halverwege de zomer van 1943 bedacht Hartmann een tactiek waarbij hij op hoge snelheid vlak achter de vijand vloog en daarna -op enkele meters van het vijandige toestel- afremde, waardoor hij makkelijk van dichtbij kon richten.
[bewerk] Hartmann's grote roem
Hartmann probeerde zijn tactiek voor het eerst in augustus 1943 uit en hij schoot hiermee zijn eerste vliegtuig neer. Vanaf dat moment raakte zijn carrière in een stroomversnelling. Voor het einde van 1943 had hij al ruim 100 vijandige vliegtuigen neergeschoten. Harttmann werd vanwege zijn 148e overwinning onderscheiden met het ridderkruis van het IJzeren Kruis. In 1944 werd hij benoemd tot kapitein en kreeg een eigen eskader toegewezen, dat bestond uit piloten die allemaal door Hartmann geselecteerd en getraind waren. Dit eskader stond bekend als "onoverwinnelijk", want tijdens de oorlog werd geen enkele piloot van dit eskader gedood, hetgeen een unicum was binnen de Luftwaffe.
Hartmann werd algauw een superster binnen de Duitse propaganda en kreeg de bijnaam "De Blonde ridder", omdat hij perfect voldeed aan het Arische ideaalbeeld: blond, blauwogig, lang en breedgeschouderd. Hartmann zelf werd in januari 1945 onderscheiden met diamanten bij het ridderkruis van het IJzeren Kruis, de hoogste onderscheiding van het Duitse leger.
[bewerk] Na de oorlog
Hartmann werd vlak na de oorlog gevangen genomen door de Russen. Ze beschuldigden hem van oorlogsmisdaden en stopten hem in een strafkamp. In 1948 vroegen de Russen hem om te spioneren in West-Duitsland. Hartmann weigerde dit, ook toen de Russen dreigden zijn, in West-Duitsland woonachtige, vrouw te vermoorden.
Hartmann kwam pas in 1953 vrij en keerde terug naar zijn vrouw in West-Duitsland en zij kregen nog een dochter. Hij hielp mee aan de wederopbouw van de nieuwe Duitse luchtmacht en gaf les aan Amerikaanse piloten. Hij overleed in 1993.
