Charles Groenhuijsen
Charles Groenhuijsen (Joure, 16 april 1954) is een Nederlands journalist en publicist.
Groenhuijsen kwam ter wereld in een katholiek gezin. Hij volgde de middelbare school in Sneek op het Magister Alvinus Gymnasium, maakte deze af in Zeist en twijfelde tussen dierenarts en journalist, maar omdat hij niet zo sterk was in bèta-vakken, werd het de journalistiek. Groenhuijsen studeerde geschiedenis aan de Universiteit Utrecht waar hij lid werd van studentenvereniging CS Veritas.
Tijdens zijn studie werkte hij bij het Utrechts Universiteitsblad (1974). In 1975 brak hij zijn studie halverwege af omdat hij als redacteur bij het ANP en de Volkskrant kon gaan werken. Vanaf 1977 werkte hij bij dezelfde krant als verslaggever voor Amsterdam en Utrecht. In 1983 stapte hij over naar de NOS.
Bij de NOS was Groenhuijsen aanvankelijk algemeen verslaggever maar in 1986 vertrok hij naar de Verenigde Staten waar hij Amerika-correspondent werd voor het NOS-Journaal. Hij keerde in 1989 terug en werkte als presentator en programmamaker voor NOS-Laat (samen met Maartje van Weegen) en NOVA. Groenhuijsen vertrok in 1996 weer naar de Verenigde Staten, als presentator van NOVA werd hij opgevolgd door Rob Trip. Als freelance-journalist was hij Amerika-correspondent voor het NOS-Journaal, NOVA, Vrij Nederland en Intermediair. Als NOS-correspondent werd hij per 1 februari 2005 opgevolgd door Wouter Kurpershoek.
Later dat jaar werd bekend dat Groenhuijsen met ingang van 1 januari 2006 zou terugkeren naar het NOS-Journaal als opvolger van anchorman Philip Freriks, een functie die hij zou delen met Sacha de Boer. Groenhuijsen wilde tijdelijk op en neer reizen tussen Hilversum en Washington. De NOS vond dat Groenhuijsen als belangrijk presentator van het journaal in Nederland zou moeten wonen. Maar presentator Philip Freriks reis immers ook al jaren wekelijks tussen Hilversum en Parijs.
Sommige collega's voelden zich door hem geschoffeerd door uitlatingen die hij over hen deed. In het weekblad HP/De Tijd betichtte hij zijn collega's in Hilversum van een "linkse houding", en "intellectuele luiheid". In de Volkskrant zette hij zich af tegen collega Amerika-correspondent Twan Huys en opvolger Wouter Kurpershoek. Groenhuijsen en de NOS kwamen aanvankelijk nog een overgangsregeling overeen. Tot 1 augustus 2006 zou Groenhuijsen heen en weer vliegen. Vanaf die datum zou hij permanent in Nederland verblijven, en na een jaar zou zijn gezin ook in Nederland komen wonen. Op 31 augustus 2005 werd bekendgemaakt dat zijn benoeming rond was.
Op 1 december kwam echter naar buiten dat hij door de NOS was ontslagen vanwege een vertrouwensbreuk. Aanleiding bleek de voortgaande controverse met NOS Nieuws-hoofdredacteur Hans Laroes over het strakke beleid ten aanzien van neveninkomsten. In dat kader had Groenhuijsen de hoofdredactie in een e-mail betiteld als "schnabbel-Gestapo", een uitspraak waarvan hij later zei dat hij die niet vijandelijk, maar "als grap" had bedoeld. Veel Journaal-collega's steunden Groenhuijsen en lieten in emails weten hem te zullen missen. Deze steunbetuigingen speelden een belangrijke rol in de rechtzaak bij de Kantonrechter in Hilversum.
Op 17 februari 2006 stelde de Kantonrechter Groenhuijsen in het gelijk. Hij kreeg van de rechter een vergoeding van 489.375 euro toegekend. Zijn arbeidscontract bij de NOS liep per 1 april 2006 af. In totaal heeft hij 23 jaar voor de NOS gewerkt.
In Juli 2006 werkt Groenhuijsen vanuit een kantoor bij de Wereldomroep in Hilversum, en vanuit zijn huis in Washington, DC als columnist, schrijver, spreker en presentator. Hij schrijft columns voor Kluwer, Planet, de Wereldomroep en De Nieuwe Reporter. Hij werkt ook aan een nieuw boek, met als werktitel “Wat is er aan de hand met Nederland?”. Vanaf 11 september 2006 zal hij zo nu en dan aanschuiven bij het TV programma Pauw & Witteman.
Groenhuijsen is woonachtig in Washington, DC, in de wijk Bethesda. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen.
[bewerk] Prijs
Aan Groenhuijsen werd op 23 januari 1999 de tweejaarlijkse Professor Herman Wekker Prijs uitgereikt. De prijs was hem toegekend wegens zijn gave om "allerlei aspecten van de VS, van de structuur van het staatsbestel tot en met de aard van het dagelijkse leven op straat en in de supermarkt, voor de Nederlandse kijker begrijpelijk, ja zelfs voelbaar te maken".
In 2003 werd Groenhuijsen genomineerd voor de onderscheiding 'Beste Omroepman van het Jaar'.
Bij het 50-jarig jubileum van het NOS Journaal, in 2006, kozen de kijkers van het Journaal Groenhuijsen als de 'Beste Correspondent' die de nieuwsrubriek ooit had.
[bewerk] Bibliografie
- Live! Macht, missers en meningen van de nieuwsmakers op tv (1995; met Ad van Liempt), ISBN 9012082382
- Oorlog in Irak; dagboek van Charles Groenhuijsen (2003), ISBN 9050186092
- Amerikanen zijn niet gek; over Bush en baseball, misdaad en miljonairs, kerken en casino's, porno en politiek (2005), ISBN 9050186602
- Amerikaanse zaken (2006), ISBN 9013031145
- Leve Nederland(2006) 90 5018 797 8
