Backbencher
Een backbencher is een eenvoudig parlementslid, die geen bijzondere verantwoordelijkheid draagt, zoals:
- het ministerschap (in parlementaire democratieën waarin ministers lid blijven van het Parlement)
- de positie van schaduwminister als het een lid van de oppositie betreft
- het voorzitterschap van een politieke fractie
- het voorzitterschap van een (belangrijke) parlementaire commissie.
De term verwijst naar de achterste banken, waar deze parlementsleden meestal plaats nemen. Dat is in het bijzonder zo in het Britse Parlement, waar dit woord is ontstaan. Ministers van de meerderheid en schaduwministers van de oppositie zitten er immers vooraan, tegenover elkaar.
Een backbencher kan een nieuw verkozen parlementslid zijn, aan wie nog geen hoge verantwoordelijkheid is toebedeeld. Het kan ook gaan over een voormalig minister die uit de regering is verdwenen, of nog over iemand die om welke reden dan ook niet in aanmerking komt om een leidende rol te spelen in zijn politieke fractie.
Backbenchers hebben individueel meestal niet zoveel invloed op het regeringsbeleid. Zij verzekeren vooral een democratisch contact met hun achterban. Collectief kunnen ze daardoor wel een sterke invloed uitoefenen, wanneer bepaalde beleidsopties niet goed vallen bij de publieke opinie. Historisch zijn er wel voorbeelden van backbenchers, die met hun politieke actie een regering ten val brachten, zoals Jan Verroken (CVP) dat op 6 februari 1968 in België deed: zijn interpellatie over de overheveling van het franstalig deel van de K.U.Leuven naar Wallonië leidde tot het ontslag van de eerste regering van Paul Vanden Boeynants (PSC).
