Baäl
Baäl was in het antieke Midden-Oosten en dan vooral in Egypte en Fenicië een van de vele goden van de donder en de oorlog. Behalve oorlogsgod was hij ook god van de vruchtbaarheid.
Inhoud |
[bewerk] Vele soorten Baäls
Baäl was ook een Fenicisch woord voor heer en in deze zin was een Baäl de koning onder de plaatselijke goden. Zo was er een Baäl Melkart, Baäl Moloch, Baäl Beëlzebub, enz.. Vele steden en volkeren in het oude Midden-Oosten hadden elk hun eigen streekgebonden Baäls alsmede ook de Fenicische koloniën.
De godsdienst heeft zich waarschijnlijk ontwikkeld uit nog eerdere vruchtbaarheidsriten. Dit is nog af te leiden uit de aandacht die uitging naar vruchtbaarheid voor het land, het vee en de vrouwen. Eerbare vrouwen werden geacht een tijdje als prostituee te werken in de tempel van Baäl. Het geld dat ze hiermee verdienden werd aan de tempel geschonken. Deze dienstbaarheid aan de tempel eindigde als de vrouw voor het eerst zwanger werd en zo haar vruchtbaarheid bewezen had. Degenen die dit niet lukte waren vaak gedwongen hun hele leven in de tempel te blijven omdat ze geen man konden vinden die hen als vrouw wilde aannemen. In oogsttijd werden er landbouwproducten en jongvee geofferd
[bewerk] Mensenoffers
In crisistijden werden er echter ook mensenoffers aan de Baäl gegeven. Dikwijls waren dat kinderen omdat men geacht werd het eerstgeborene te schenken aan de godheid om diens zegen af te smeken. Bekend is dat de Carthagers dit deden. Dit ging zo in zijn werk: het afgodsbeeld was meestal een grote holle metalen constructie (meestal van brons versierd met edele metalen) met beweegbare uitgestrekte armen. Onder in het beeld werd een groot vuur gestookt totdat de vlammen uit de opengesperde muil van het beeld sloegen. Het slachtoffer werd gebonden en in de uitgespreide handen van het beeld gelegd. Hierna werden de armen opgeheven totdat het slachtoffer vanzelf via de armen in de opengesperde muil rolde. De Romeinen en Grieken berichtten hierover met afschuw. Hoewel vaak gedacht is dat dit geen onpartijdige berichten waren hebben opgravingen in veel Fenicische steden en koloniën dit beeld bevestigd.
[bewerk] Baäl in de Bijbel
Baäl wordt veel in de Bijbel genoemd. De volgelingen van Baäl waren grote tegenstanders en bestrijders van de God van de Israëlieten. Baäl, wat "meester", "eigenaar", of "echtgenoot" betekent, werd aanbeden als mannelijke afgod. De aanbidding van Baäl werd dikwijls gekoppeld aan de godin Astarte, de vrouwelijke tegenhanger. Baäl werd beschouwd als zonnegod.
De aanbidding van Baäl ging niet alleen gepaard met de wellustige praktijken van vruchtbaarheidsculten, maar ook praktijken als het offeren van kinderen. De aanbidders van Baäl aten ook de offers die gebracht werden aan de doden en sneden zichzelf met zwaarden en speren.
Izebel, de vrouw van Achab, de dochter van Etbaäl ("met Baäl") die koning was van de Sidoniërs, was een toegewijd aanbidster en profetes van Baäl, die de aanbidding van Baäl in Israël nieuw leven inblies. Ze stelde zich vierkant tegen over de God van Israël en Zijn profeten. Ze vermoordde veel profeten van God en schiep een atmosfeer van angst in Israël, dat zelfs Elia voor zijn leven vreesde en voor haar wegvluchtte
[bewerk] Naamgeving
Fenicische en Punische namen als hasdrubal en hannibal bevatten ook een vorm van de naam Baäl: Bal; een andere variant van de naam Baäl is Bel.
[bewerk] Zie ook
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Baal van Wikimedia Commons. |
