Arnor

Arnor is een rijk uit de boeken van J.R.R. Tolkien in het noorden van Eriador, grenzend aan Lindon.

Arnor (koninklijk land in het Quenyaans) was één van de twee door de Dúnedain gestichte koninkrijken in Midden-aarde. Het werd na de ondergang van Númenor gesticht door Elendil. Van de stichting (T.A. 3320) tot D.A. 861 was Annúminas de hoofdstad. Vanaf 861 tot aan de val van het rijk in 1974 Fornost.

In tegenstelling tot Gondor bloeide Arnor niet. Arnor was dunbevolkt en na de ramp van de Irisvelden waarbij Isildur met zijn drie oudste zonen en een groot leger van Dúnedain omkwam, werd Arnor meteen al beroofd van een groot deel van zijn mankracht. In retrospect kan worden gezegd dat Arnor dit verlies nooit meer te boven kwam.

Na de dood van koning Eärendur in 861 werd Arnor verdeeld onder zijn zonen in Arthedain, Cardolan en Rhudaur. De koninklijke lijn in de laatste 2 koninkrijken stierf uit en in 1349 claimde de koning van Arthedain weer het hele gebied als Arnor. Rhudaur was echter onder de controle gekomen van de Tovenaar-koning van Angmar en verwierp de claim. Met hulp van Rivendel en Lindon konden de koningen van Arnor zich nog een tijd lang handhaven, hoewel het gebied dat zij onder controle hadden niet groter was dan dat van Arthedain. In 1974 werd Arnor door Angmar aangevallen, en viel Fornost. Hoewel in het volgende jaar Angmar met hulp van Gondor werd vernietigd, keerde het koninkrijk Arnor niet terug.

De overgebleven Dúnedain leefden als Dolers en werden geleid door de afstammelingen van de laatste Koning van Arnor, Arvedui, die de titel Hoofd van de Dúnedain aannamen. Na de overwinning in de Oorlog om de Ring werd het koninkrijk hersteld en werd het laatste Hoofd Aragorn II de nieuwe koning van zowel Arnor als Gondor.