Alexander von Humboldt

Friedrich Heinrich Alexander Freiherr von Humboldt (Berlijn, 14 september 1769 - Berlijn, 6 mei 1859) was een Duits natuurvorser en ontdekkingsreiziger. Hij onderzocht Midden- en Zuid-Amerika en gaf een uitvoerige beschrijving van het fysieke heelal. Hij was de jongere broer van Wilhelm von Humboldt.

Humboldt was volgens de Britse naturlist Charles Robert Darwin (1809-1882) de belangrijkste wetenschappelijke reiziger aller tijden.

[bewerk] Jeugd en opleiding

Humboldt werd geboren in 1769 in Berlijn. Zijn vader was offier in het leger van Frederik de Grote. Zijn moeder was van Franse afkomst. Zijn vader overleed in 1779 en zijn moeder in 1796.

Humboldt werd opgeleid in Göttingen, Hamburg, Freiberg en Jena en deed mee aan verscheidene wetenschappelijke excursies in Europa. In 1792 werd hij benoemd tot lid van het evaluatieteam van de mijnen in Berlijn.

[bewerk] Expeditie

Van 1799 tot 1804 maakte hij samen met Aimé Bonpland een expeditie naar Amerika. Op de Canarische eilanden onderzocht Humboldt de vulkaan Pico de Teide, en mat de temperatuur in de krater. Het paar landde later in Cumaná, Venezuela, vanwaaruit kust en binnenland onderzocht werden. Via de Apure en Orinoco bereikten ze de Rio Negro, en ze keerden via het 'natuurlijke kanaal' de Casiquiare terug.

Na een bezoek aan Cuba reisden Humboldt en Bonpland naar het Andesgebied. Ze bezochten Ecuador. Humboldt beklom de bergen in de Peruviaanse Andes om de relatie tuseen temperatuur en hoogte te bestuderen. Bonpland en hij bereikten de top van de Pichincha en kwamen op de Chimborazo tot 5610m hoogte. Hierna werd nog Mexico bezocht, waar Humboldt zijn Geschiedenis van Nieuw-Spanje schreef, waarna hij via de Verenigde Staten naar Europa terugkeerde.

De reis geldt als zeer belangrijk voor de wetenschap, en legde grondvesten voor wetenschappen als de fysieke aardrijkskunde en meteorologie. De Humboldtstroom, de belangrijkste oceaanstroom van Zuid-Amerika, die door Humboldt werd bestudeerd, kreeg zijn naam. Andere door Bonpland en hem bestudeerde objecten waren vulkanen, de sidderaal en guano, en vele andere onderwerpen in de levende en niet-levende natuur.

Tijdens zijn reis ontdekte hij vele nieuwe plantensoorten waaronder veel onbekende. Zoals de Melastoma coccinea. In die plant zit een geneesmiddel tegen de tropische ziekte malaria.

[bewerk] Latere leven

In 1808 ging hij naar Parijs en publiceerde de bevindingen van zijn expeditie van de Nieuwe Wereld in Voyage de Humboldt et Bonpland (23 delen, 1805-1834).

Humboldt bracht het gebruik van isothermen in kaart, bestudeerde de oorsprong en de route van tropische onweren, de verhoging van magnetische intensiteit van de evenaar tot de polen, en vulkanologie. Daarnaast deed hij baanbrekende onderzoeken betreffende het verband tussen geografische milieu en plantendistributie.

In 1827 keerde hij op verzoek van de Pruisische koning terug naar zijn geboortestad Berlijn. In 1829 leidde hij een wetenschappelijke expeditie naar Siberië. Hij overleed in Berlijn op 89-jarige leeftijd. In 1845 begon hij met het uitgeven van de Kosmos.

Alexander von Humboldt is opgenomen in de exclusieve Orde "Pour le Mérite".

Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Alexander von Humboldt op Wikimedia Commons.