Aldo van Eyck
Aldo Ernest van Eyck (16 maart 1918 – 14 januari 1999) was een Nederlands architect.
Van Eyck werd geboren in Driebergen als zoon van de dichter Pieter Nicolaas van Eyck. Hij groeide op in Golders Green bij Londen, en studeerde af aan de Eidgenössische Technische Hochschule van Zürich waar hij zijn vrouw Hannie leerde kennen die eveneens architect was.
Van Eyck had vanaf 1951 een architectenbureau. Van 1971 tot 1982 werkte hij daarin samen met Theo Bosch, en vanaf 1982 tot zijn overlijden samen met zijn vrouw.
Daarnaast was Van Eyck van 1966 tot 1976 buitengewoon hoogleraar aan de Technische Universiteit Delft, en zat hij van 1959 tot 1963 in de redactie van het tijdschrift Forum, samen met zijn leerling Herman Hertzberger. In 1953 was hij een van de oprichters van Team 10.
Afrikaanse volksarchitectuur (kashba te Mali) was een van zijn belangrijkste inspiratiebronnen; sanatorium Zonnestraal vond hij zelf het mooiste gebouw; en Jan Duiker was volgens Van Eyck de beste architect van de wereld.
Basklarinettist Harry Sparnaay droeg in 1982 de compositie Bouwstenen voor basklarinet en tape aan hem op.
Van Eyck overleed op 80-jarige leeftijd te Amsterdam
[bewerk] Belangrijkste werken
- woondorp Nagele in de Noordoostpolder (1955)
- Burgerweeshuis te Amsterdam (1960) waardoor hij internationale belangstelling kreeg;
- Sonsbeekpaviljoen te Arnhem
- conferentie-oord van ESTEC te Noordwijk
- Hubertushuis te Amsterdam (1980)
- vele kinderspeelplaatsen en speeltoestellen voor gemeente Amsterdam (1947 tot 1978) (vgl de adventure playgrounds in Londen)
