Dietrich Michael Weidmann
El Vikipedio
Dietrich Michael WEIDMANN, lingvosciencisto, esperantologo, tradukisto, ĵurnalisto kaj verkisto, naskiĝis la 23-an de majo 1960 en Zuriko, Svislando, kiel unua filo de Armin Weidmann kaj Rosemarie Weidmann naskiĝinta Schmidt.
Dietrich Weidmann pasis sian junecon en Zuriko post la eksedziĝo de siaj gepatroj en la domo de sia patro. Pasigis la bazan edukon en primara kaj sekundara lernejo en Zuriko, finis poste la matematikan natursciencan gimnazion kaj abituriiĝis en somero 1980. Weidmann eklernis Esperanton kun lernejamiko aŭtodidakte en 1975, 1977 membriĝis en Esperanto-Societo Zuriko kaj ankoraŭ samjare fariĝis membro de ties estraro. En 1979 li unuan fojon partoprenis Internacian Junularan Kongreson en Aŭsterlic, Nederlando, kaj tie prezentis tiaman Svisan Esperanto-Junularon en la Komitato de TEJO. Saman funkcion li havis 1980 en Raŭmo, kie li fariĝis la unua kontraŭstaranto de la fifama Manifesto de Raŭmo, kies solan utilon li deklaris esti utila en la necesejo kaze de papermanko – kaj tiam necesis "tiri forte kaj rapide ..." - se ne la papero dika de la manifesto ŝtopis la tubon.
Dietrich Weidmann tiutempe politike aktivis unue en la komunisma junularo poste en la liberaca movado kaj estis unun el la gvidantoj de la Zurika Junulara Movado kaj redaktoro de la semajna gazeto Isbrächer (poste Brächisä), el kiu ekestis la hodiaŭa Wochenzeitung (WOZ).
Post la fiasko de la junulara ribelado Dietrich Weidmann forlasis Svision sen konkreta celo al Usono kaj Meksiko, kie li pasigis duonan jaron plej parte ĉe diversaj Esperanto-familioj. Dum lia partoprenado de la IJK li per telegramo eksciis, ke la SEJ-anoj malfondis Svisan Esperanto-Junularon kaj li trovis sin dum IJK subite sen komitata mandato. Post reveno al Svislando li kaptis la okazon fondi novan junularan organizaĵon en Svislando, nome Junularo Esperantista Sivslanda, kaj ĝi en rekorda rapideco realiĝis kiel landa sekcio al TEJO. Al la kunfondintoj apartenis Stefano Keller kaj la tiama vivkunulino de Dietrich Weidmann, Chantal Gacond.
En 1981 Dietrich Weidmann komencis studadon de ĝenerala lingvo scienco ĉe la universitato de Zuriko kaj finis tiun-ĉi studadon 1988 kun la ŝtata ekzameno kiel magistro de la filozofia fakultato I de la Zurika universitato. La studadon li interrompis dufoje duonjaron pro armeservo kaj suboficira lernejo en 1983 kaj 1984. Poste li partoprenis perkorespondan studon pri Esperantologio en ELTE, Budapeŝto. Li verkis tezlaboron kun la temo “La kaŭzativo kaj la antikaŭzativo en la miksita planlingvo Esperanto”. De 1989 ĝis 1990 li laboris kiel scienca asistento de la Gerling-Akademio pri risko-esplorado, en 1990 li fondis sian propran tradukentreprenon. De 1992 ĝis 1995 li lektoris pri germana literaturo, esperanto kaj tradukteorio ĉe la Schule für Angewandte Linguistik (tio estas fakuniversitato por tradukistoj kaj interpretistoj en Zuriko). Ek de 1995 li plentempe okupiĝis pri sia tradukentrepreno, en kiu nuntempe laboras 167 tradukistoj en la tuta mondo.
En la Esperanto-Movado li rolis de 1979 ĝis 1990 kiel komitatano A de TEJO kaj li estis de 1987 ĝis 1989 ĝia ĝenerala sekretario. En TEJO li precipe aktivis por ĝia tutmondigo luktante por du ekstereŭropaj kongresoj en Israelo kaj Kubo, kaj lia merito estis ankaŭ la altigo de la aĝlimo de 25 al 30, kio multe kontribuis al la stabileco de TEJO. Ek de 1986 ĝis 1990 Dietrich Weidmann estis ankaŭ komitatanto A de UEA por Svisa Esperanto-Societo (SES). De 1986 ĝis 1991 Dietrich Weidmann estis vicprezidanto de SES. 1991 li forlasis la estraron de SES, sed en 2000 li reeniris tiam por eviti, ke la Civito subfosu SES-n kaj misuzu ĝin por siaj celoj. En 2006 li elektiĝis kunprezidanto de Svisa Esperanto-Societo kune kun Mireille Grosjean. Je la silvestra nokto 1979/1980 Dietrich Weidmann fondis kun kelkaj junuloj dum IS en Germanio la Biciklistan Esperanto-Movadon Internacian (BEMI), kiu fariĝis konata pro siaj biciklaj karavanoj tra tutaj kontinentoj al internaciaj junularaj kongresoj de TEJO kaj kiu fariĝis la unua fakorganizaĵo de TEJO. En 1986 Dietrich Weidmann edziĝis kun Nicole Jaquenod, edziĝo kiu post nur tri jaroj rompiĝis. En tiun edziĝon Nicole portis unu infanon kaj ekestis komuna filino. 1990 Dietrich Weidmann konatiĝis dum la IKJ en Playa Giron kun Nelida González Fonseca kun kiu li edziĝis la 16-an de aprilo 1992 en la Baha-a centro de Landegg en la svisa kantono de Appenzell. Kun Nelida li havis 2 filinojn Linda kaj Jasmin, kiun ili edukis trilingve Esperanto, germane kaj hispane. 1979 Dietrich Weidmann konatiĝis okaze de la Universala Kongreso de Esperanto en Lucerno kun membroj de la Bahaa Esperanto-Ligo. Li ekinteresiĝis jam en 1977 pri la baha-a religio kaj multe simpatiis. Ek de tiam Dietrich Weidmann ĉiam serĉis la kontakton kun la baha-anoj kaj finfine la 6-an de decembro 1982 en Bazelo deklaris sin bahaano. Ek de tiam li ĉiam aktive kunlaboris en la bahaa Esperanto-movado kaj esperantigis multajn bahaanojn sed ankaŭ interesigis multajn esperantistojn pri la bahaa religio.
Dietrich Michael Weidmann publikigis multnombrajn artikolojn pri Esperanto, broŝurojn pri lingvaj, religiaj kaj politikaj temoj, Esperanto-lernolibrojn, vortarojn, fakartikolojn. Li redaktis diversajn Esperantajn kaj germanlingvajn revuojn, kaj kreiis la ĉiu-tagan retrevuon KOMENTOJn, kiu regule estis ĝisdatigita de 1998 ĝis 2002 kaj nun denove regule aperadas [1].
