Litijum
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
Litijum (grčki lithos, kamen), oznaka Li, najlakši od svih poznatih metala, redni broj 3 u periodnom sistemu elemenata, atomske težine 6,94, specifične težine 0,534 (pri 20 stepeni Celzijusa), predstavlja smjesu dva izotopa:
- 7Li(92,6%) i
- 6Li(7,4%)
Zastupljen je u zemljinoj kori u količini od 0,0018 %.
[izmijeni] Historija
Otkrio ga je Johan Arfvedson 1817. godine. Za razliku od ostalih alkalnih metala, litijum se u prirodi nalazi u obliku silikatia. Najveća ležišta rude litijuma su u Čile, Kanadi, Francuskoj, Njemačkoj i SAD.
[izmijeni] Svojstva
Litijum se dobija elektrolizom otopljenog litijum-hlorida. U čistom stanju i u odsustvu vazduha, ima srebrnastometalni sjaj, topi se na 186 stepeni Celzijusa a ključa na 1336 stepeni(plus/minus 5 stepeni). U dodiru sa vazduhom je postojaniji od ostalih alkalnih metala i prevlači se litijum-nitridom. S kiselinama gradi jednovalentne soli. Litijum-hidrid nastaje direktno iz elemenata, a litijum-oksid sagorjevanjem metala u struji čistog kiseonika. Litijumhidroksid je sličan alkalnim hidroksidima, samo je otopina slabija i teže se otapa u vodi. Litijumhlorid kristalizira s dva molekule vode i otapa se u alkoholu, acetonu, piridinu i drugim organskim otapalima. Litijum nema nikakav biološki značaj.
