Towarzystwo Ukraińskich Postępowców
Z Wikipedii
Towarzystwo Ukraińskich Postępowców (ukr. Товариство Українських Поступовців, ТУП) — tajna ponadpartyjna polityczna i obywatelska organizacja Ukraińców w imperium rosyjskim.
Powstała w 1908 z inicjatywy członków Ukraińskiej Partii Demokratyczno-Radykalnej, w celu koordynacji ukraińskiego ruchu narodowego i jego obrony przed rosyjskim nacjonalizmem po rozwiązaniu Dumy Państwowej w czerwcu 1907.
Do TUP należała, oprócz demokratow-radykałów, także część socjalistów-demokratów i bezpartyjnych. Wśród członków Towarzystwa byli: Michał Hruszewski, Jewhen Czikałenko, I. Szrah, Serhij Jefremow, Petro Stebnycki, Symon Petlura, Wołodymyr Wynnyczenko, Nykyfor Hryhorijiw, F. Matuszewskyj, Dmytro Doroszenko, Wiaczesław Prokopowycz, A. Wiazłow, F. Sztejngel, Ł. Starycka-Czerniachiwska i inni.
Centrala TUP mieściła się w Kijowie (było tu kilka jej kół) i koordynowała pracę koł TUP na Ukrainie, w Petersburgu (2 koła), i w Moskwie.
TUP za główny cel stawiało sobie walkę o prawa Ukraińców. Jako program minimum zakładano ukrainizację szkolnictwa podstawowego, nauczania języka ukraińskiego, literatury i historii w średnich i wyższych szkołach Ukrainy, dopuszczenia języka ukraińskiego w urzedach państwowych, sądach i cerkwi. Oprócz tego domagano się nadania Ukrainie autonomii . Do 1914 TUP kierowało całym ruchem ukraińskim na Naddnieprzu, m.in. koordynowało pracę kół „Proswity”, różnych klubów kulturalno-oświatowych, ściśle współpracowało z Ukraińskim Towarzystwem Naukowym w Kijowie, do TUP należała księgarnia ukraińska w Kijowie.
Nieoficjalnymi organami TUP był dziennik „Rada” w Kijowie i czasopismo „Ukrainskaja Żyzń” w Moskwie.
TUP (z wyjątkiem jego gromady w Petersburgu) podtrzymywało dobre kontakty z opozycją w III i IV Dumie, szczególnie z liderami Konstytucyjno-Demokratycznej Partii (P.Miliukowy, N. Niekrasow) oraz grupą autonomistów-federalistów (W. Obniński), oraz z uczonymi (O. Szachmatow, F. Korsz, S. Melgunowyj).
Podczas rewolucji lutowej TUP zwołało w Kijowie 17 marca 1917 naradę przedstawicieli ukraińskich partii i organizacji. Na zebraniu tym założono Ukraińską Centralną Radę. Ostatni zjazd TUP w Kijowie 17 kwietnia 1917 uchwalił konieczność walki legalnymi środkami o uzyskanie autonomii dla Ukrainy, oraz przemianowal się na Związek Ukraińskich Autonomistów-Federalistów (SUAF), a w czerwcu 1917 na Ukraińską Partię Socjalistów-Federalistów (UPSF).
