Reakcja pogańska
Z Wikipedii
Uzasadnienie tej decyzji znajduje się na stronie Wikipedia:Artykuły kontrowersyjne lub na stronie dyskusji.
Jeśli możesz, przeredaguj go zgodnie z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Należy w nim poprawić: artykuł przedstawia jedynie jedną perspektywę wydarzeń, podczas gdy w historiografii reakcję pogańską, jej formę, zasięg i czas trwania ujmuje się bardzo różnie. Wymaga rozbudowania i zneutralizowania przez specjalistę w oparciu o literaturę fachową.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Reakcja pogańska – historyczna nazwa serii wydarzeń w monarchii wczesnopiastowskiej w latach 30. XI wieku, których kulminacją był w 1037 wybuch powstania skierowanego przeciwko rozwijającym się stosunkom feudalnym i wprowadzaniu chrześcijaństwa. Z nielicznych zapisów kronikarskich wnioskować można, że powstanie zostało wywołane zarówno ze względów religijnych, jak i z powodów ekonomicznych.
Umacnianie się władzy Bolesława Chrobrego, jego liczne wyprawy i decyzje administracyjne sprawiły, że poddani zmuszeni zostali znosić znaczne obciążenia. Mieszko II, zbierając owoce polityki swego ojca, kontynuował jego sposób sprawowania władzy. Daniny i reformy podatkowe mogły być kojarzone zarówno z polityką Piastów, jak i z rozbudową i ugruntowywaniem struktur Kościoła.
Reakcja pogańska zyskała na sojuszu Mieszka II z Lucicami (poganami zamieszkującymi Połabie) przeciw królowi niemieckiemu Konradowi II. Pozwoliło to odeprzeć atak Konrada II w 1029, a nawet przeprowadzić zwycięski atak odwetowy w 1030 na Saksonię. Spowodowało to krytykę Mieszka w ośrodkach cesarskich i nazwanie go pseudochrześcijaninem. W 1031 r., gdy na zachodniej granicy Mieszko II bronił się przed kolejną wyprawą Konrada II, na tereny wschodnie wkroczyli w imieniu Bezpryma (przypuszczalnie sprzyjającego lub nie potrafiącego przeciwdziałać reakcji pogańskiej) książęta ruscy – Jarosław Mądry i Mścisław. W 1032 roku Mieszko II złożył Konradowi II hołd w Merseburgu, zacieśniając związki Polski z chrześcijańskim cesarstwem.
Za panowania rywalizującego z Mieszkiem II Bezpryma bunt rozszerzył się na znaczne połacie kraju i objął prawdopodobnie sporą część chłopstwa, wrogo nastawioną do nowych porządków oraz świeckich i duchownych możnowładców. Jego największe nasilenie odnotowano w Wielkopolsce, gdzie zniszczeniu uległy m.in. kościoły w Gnieźnie, Poznaniu i Lednicy. Także na Śląsku, gdzie chrześcijańskie rządy nie okrzepły jeszcze po wojnie Chrobrego z Henrykiem II, nawrót pogaństwa w latach 1034-1037 zniszczył mozolnie budowaną dopiero organizację kościelną, rujnując stolice biskupie, świątynie i klasztory (możliwe, że mianowany w 1000 roku pierwszy biskup wrocławski Johannes nigdy nie objął realnie swojego biskupstwa). Upadku władzy kościelnej nad zbuntowanymi poddanymi dopełnił najazd Brzetysława czeskiego z 1038 na osłabioną i pogrążoną w reakcji pogańskiej Wielkopolskę.
Powstanie zostało ostatecznie zdławione w latach 40. XI wieku przez Kazimierza Odnowiciela przy pomocy rycerzy cesarza niemieckiego. Przystąpiono wówczas do wzmożonego zwalczania pogańskich ośrodków i kultów, niszczenia nowopowstałych pogańskich świątyń i posągów oraz rozbudowy administracji kościelnej i odbudowy zniszczonych lub porzuconych kościołów.
[edytuj] Ważniejsze daty
- 1029 – Mieszko II po zawarciu sojuszu z Lucicami (poganami zamieszkującymi Połabie) odparł atak króla niemieckiego Konrada II.
- 1030 – najazd odwetowy Mieszka II na Saksonię za atak Konrada II dokonany w 1029 r.
- 1032 – Mieszko II składa hołd cesarzowi Konradowi II.
- 1034 – początek buntu wywołany przez tzw. reakcję pogańską, który rozszerzył się na cały kraj i objął także wrogo zazwyczaj nastawione do nowej religii chłopstwo. Okres ten uznaje się za początek nawrotu do pogaństwa.
- 1034-1038 – zburzenie katedry wrocławskiej.
- 1037 – powstanie ludowe będące następstwem niezadowolenia społecznego skierowanego przeciwko duchowieństwu i możnym.
- 1038 – bunt ludowy w Wielkopolsce.
- 1040 – Kazimierz Odnowiciel przeniósł stolicę Polski z Wielkopolski do Krakowa.
- 1051 – odnowienie biskupstwa we Wrocławiu przez biskupa Hieronima, odbudowa katedry.
