Mikołaj I Petrowić-Niegosz
Z Wikipedii
Mikołaj I Niegosz serb. Nikola I Petrović-Njegoš (ur. 1841 w Njeguši - zm. 1929 w Paryżu) król Czarnogóry w latach 1910 - 1918.
Jeszcze jako książę walczył w dwóch wojnach z Turcją - w 1862r. i w latach 1876-1878 (ta ostatnia wojna dała Czarnogórze całkowitą niepodległość). Mając duży wpływ na politykę wewnętrzną, w 1905 r. został zmuszony do nadania Czarnogórze konstytucji. Po śmierci ojca został królem. W czasie I wojny bałkańskiej walczył w oblężeniu Szkodry. W polityce zagranicznej był przedstawicielem orientacji prorosyjskiej. Wykorzystywał też konflikty między najistotniejszymi graczami politycznymi na Bałkanach - Włochami, Austro Węgrami i Rosją. W okresie I wojny światowej stanął po stronie Ententy, w związku z czym Austro-Węgry rozpoczęły okupację Czarnogóry. Zbiegł on wtedy za granicę. W 1918r. sprzeciwił się utworzeniu Królestwa SHS, które miałoby obejmować również ziemie czarnogórskie. Jednak wobec powstania nowego państwa został pozbawiony tronu. Zmarł na emigracji w Paryżu.
Dynastia Petrowić-Niegosz - Daniło I Petrowić-Niegosz • Sawa Petrowić-Niegosz • Wasilije Petrowić-Niegosz • Sawa Petrowić-Niegosz • Piotr I Petrowić-Niegosz • Piotr II Petrowić-Niegosz • Daniło II Petrowić-Niegosz • Mikołaj I Petrowić-Niegosz • Daniło III Petrowić-Niegosz • Michał I Petrowić-Niegosz
W 1918 roku Czarnogóra dostała się pod panowanie Serbii, a miesiąc później prokalmowano Królestwo SHS którego królem został Piotr I Karadziordziewić. Daniło III i Michał I byli tylko królami tytularnymi.
