James Monroe

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

James Monroe

James Monroe (ur. 28 kwietnia 1758 w hrabstwie Westmoreland, Wirginia, zm. 4 lipca 1831 w Nowym Jorku) - piąty prezydent USA. Urząd sprawował w latach 1817 - 1825.

Jako młody polityk przyłączył się do zwolenników Jeffersona. W 1790 roku został członkiem Senatu. W latach 1794 - 1796 minister ds. Francji. Brał udział w negocjacjach dotyczących nabycia przez USA Luizjany.

Poparty przez prezydenta Madisona wygrał wybory prezydenckie w 1816 roku.

Obawiając się, że kraje europejskie będą próbowały pomóc Hiszpanii w walce z wyzwalającymi się koloniami w Ameryce Południowej prowadził politykę, która dwadzieścia lat po jego śmierci została nazwana Doktryną Monroe'a. Zakładała ona izolacjonizm Stanów Zjednoczonych. Prezydent uważał, że Ameryka powinna być dla Amerykanów i że europejskie systemy polityczne nie są odpowiednie dla nowego kontynentu. Doktryna przewidywała również, że Stany Zjednoczone nie będą mieszały się w sprawy Europy. Politykę tę poparła Wielka Brytania uważając, że żaden kraj nie powinien się mieszać do sporów pomiędzy Hiszpanią a jej koloniami. Polityka Monroe'a miała również uniemożliwić Rosji prowadzenie penetracji wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej.

Nie chcąc jednak zadrażniać stosunków z Hiszpanią, Stany Zjednoczone ociągały się z formalnym uznaniem niepodległości nowo powstałych państw Ameryki Południowej. Uczyniły to dopiero w 1822 roku po tym, jak odkupiły w 1821 Florydę od władz w Madrycie.

Prezydent Monroe zmarł w Nowym Jorku w 1831 roku.